Jak Tetmajer kształtuje w swojej poezji obraz nicości i śmierci?

Śmierć i nicość to jeden z modnych w poezji młodopolskiej motywów – pojęcia oznaczające wyzwolenie od życia, bezsensu istnienia. Najpopularniejsze ujęcie „stanu nieistnienia” to schopenhauerowska nirwana. Stan nirwany przywołuje Tetmajer w wielu utworach: Fałsz, zawiść – w ucieczce od tych cech świata poeta płynie „półmartwo” na dnie łodzi. Nie wierzę w nic – wiersz kończy się konkluzją: I jedno mi już tylko zostało pragnienie Nirwany, w której istność pogrąża się cała… Melodia mgieł nocnych – pragnienie wtopienia