ANTYTEZA – inaczej jest to przeciwstawienie, zestawienie w wypowiedzi dwóch przeciwstawnych znaczeniowo członów wypowiedzi, np. zdań. Figura retoryczna, jaką jest antyteza była szczególnie modna w poezji barokowej, w której znajdujemy nagromadzenie antytez. Np.

• Ty jednak milczysz, a mój język kwili,
• Ty nic nie czujesz, ja cierpię ból srodze
• Tyś jak lód, a jam w piekielnej śrzeżodze
  (J. A. Morsztyn Do trupa)

Wyraźnie poeta przeciwstawia swoje „Ja”, określone przez dźwięk, cierpienie, gorąco, lirycznemu któremu przypisuje milczenie, brak czucia, lód.