Tag "pojęciownik"

Mit

Mit jest strukturą fabularno-znaczeniową. Wychodzi od tego, co nieznane, obce i próbuje to wyjaśnić; sięga w sferę rzeczy przekraczających rozum i doświadczenie człowieka. Podstawowe cechy mitu to: Sakralny charakter. Symboliczność – mit komunikuje określone znaczenia, posługując się symbolem. Narracyjność – mit jest opowiadaniem, ale narracja ma specyficzny charakter – brak narratora personalnego. Fabularność – mit opowiada pewną historię, np. o początkach świata, narodzinach Ateny, rywalizacji Apollina z Marsjaszem. Czasowość –

MATERIALIZM

Materializm To największy wróg idealizmu. Materializm zakłada, że świat jest zbudowany tylko z materii, że nie ma nic pozazmysłowego, że możliwe jest całkowite poznanie świata. Materialistami byli jońscy filozofowie przyrody, Demokryt i epikurejczycy. Materialiści uważają idealistów za marzycieli, ludzi bujających w obłokach, których teorie są nic niewarte.

FIZYKA

Fizyka Dla starożytnych była to nauka zajmująca się zjawiskami i przedmiotami materialnymi, cielesnymi. Fizyka mówi o właściwościach ciał poznawanych doświadczalnie.

FILOZOFIA

Filozofia Ten powszechnie używany termin pochodzi z greki i dosłownie znaczy tyle co „umiłowanie, pragnienie mądrości”. Platon w swoich dialogach pisze, że Sokrates tłumaczył tę postawę tak: „pragnie się tego, czego się nie ma, nie można przecież czegoś chcieć, kiedy się już to ma – skoro więc filozof pragnie mądrości, to nie może być mądry”. Istotą filozofii jest więc właśnie zdanie sobie sprawy z tego, że nic się nie wie, że

EPISTEMOLOGIA

Epistemologia Dział filozofii zajmujący się poznaniem wszelkich rzeczy. Starożytni wyznaczyli pierwsze możliwe drogi poznania: poznanie empiryczne – oparte na doświadczeniu i zmysłach, oraz poznanie racjonalne – którego narzędziem jest rozum, niepotrzebujący doświadczenia.

ETYKA

Etyka To najbardziej praktyczny dział filozofii, mówiący o tym, jak należy postępować, o tym, co jest dobre, a co złe. Za ojca etyki uważa się Sokratesa.

DEMIURG

Demiurg To dla Greków odpowiednik Boga Stworzyciela. Demiurg to doskonały konstruktor, który zbudował świat.

CNOTA

Cnota (greckie: arete) Pojęcie kluczowe dla filozofii Sokratesa i etyki Platona. To pewna trwała dyspozycja człowieka, wskazująca mu, jak czynić dobrze. Cnotę można w sobie wypracować – ucząc się, stając się mądrym. Dla Sokratesa bowiem człowiek naprawdę mądry jest zawsze dobry.

Absolutyzm moralny

Absolutyzm moralny to pogląd, według którego istnieją normy moralne obowiązujące niezależnie od zaistniałych sytuacji. Taką bowiem postawę prezentował i propagował w swoich powieściach Joseph Conrad. „Kilka prostych prawd”: honor, wierność zasadom, obowiązek, duma, pomoc innym – to kodeks, którego wg Conrada winien trzymać się człowiek, jeśli go zdradzi – zawsze poniesie konsekwencje.

Weryzm

Weryzm – wierne odtwarzanie rzeczywistości, zgodność z rzeczywistością; prawda, realizm (pochodzi od słowa vero – prawdziwy). Jest to włoska nazwa naturalizmu w sztuce. Weryzm w literaturze to naśladowanie prawdziwości świata, wierność prawdzie. Wszakże weryfikacja – to sprawdzenie, konfrontacja z prawdą.

Narracja przezroczysta

Narracja przezroczysta – najczęściej stosowana w tradycyjnych, realistycznych dziełach. To narracja, która przypomina szklany, przezroczysty ekran – umożliwia nam wgląd do świata powieści, lecz niczym go ani nie zabarwia, ani nie zakłóca. Jest tylko przekaźnikiem.

Nouveau roman

Nouveau roman – tzw. ,,nowa powieść”, to nowatorska koncepcja powieści. Nowa powieść jest pomysłem lat 50-60 ubiegłego wieku, a zrodziła się we Francji. Inaczej: powieść awangardowa albo nawet antypowieść. ,,Anty” – bo zaprzecza normom tradycyjnej powieści. Nie ma w niej klasycznych powiązań przyczyny i skutku, komentarza, przepełniona jest absurdalnymi i groteskowymi wydarzeniami. Świat, który przedstawia, to świat przefiltrowany przez spojrzenie bohatera. Patrzymy jego oczyma, jego wyobraźnią, czasem przez sen. Natomiast bohater dopiero poznaje, bada

Deformacja

Deformacja – to zabieg odkształcenia, zdeformowania obrazu świata przedstawionego w powieści czy dramacie. Świat przedstawiony nie naśladuje rzeczywistości, lecz przetwarza jej elementy, kreuje świat nowy, w którym rządzą zupełnie inne prawa. Odkształcenie dotyczy nie tylko logiki wydarzeń – np. ułożonych na wzór snu, a nie realnych wiązań przyczynowo-skutkowych. Twórcy operują również przestrzenią i czasem, dokonują dekonstrukcji takich elementów świata, które normalnie wydają nam się nienaruszalne. Osiągają zaś podobne efekty zniekształcenia poprzez użycie groteski, paradoksu,

TEMAT

Temat – to, o czym jest mowa w dziele literackim, wydobyte z utworu i uogólnione znaczenie zespołu motywów. Temat jest więc pojęciem szerszym niż motyw; można powiedzieć, że jest to oś, wokół której skupiają się różne elementy dzieła (wydarzenia, losy postaci, opisy przyrody i stanów duszy bohaterów, dialogi, monologi itd.). Możliwe jest co najmniej podwójne rozumienie tego pojęcia. W pierwszej wersji – temat, to po prostu to, na czym przede wszystkim skupia się dane dzieło

WĄTEK

Wątek to linearny, rozwijający się w czasie fragment akcji utworu epickiego lub dramatycznego, dotyczący pojedynczego bohatera lub problemu. Utwór małych rozmiarów (nowela, opowiadanie) może się skupiać na jednym wątku, utwór obszerniejszy (np. powieść) może mieć wiele wątków. W przypadku – dajmy na to – Lalki – mówimy na przykład o wątkach takich jak: miłość Wokulskiego do Izabeli, wspomnienia Rzeckiego, losy spółki do handlu z Rosją itp. Pojawienie się tego pojęcia

Sytuacja liryczna

Sytuacja liryczna – okoliczności warunkująca sposób mówienia podmiotu lirycznego. Określa jego relacje ze światem zewnętrznym i emocjonalny stan wewnętrzny. Częstym typem sytuacji lirycznej jest wynurzenie, wyznanie konkretnego „ja” lirycznego.

Kultura – co to jest?

Kultura – całość dokonań duchowych i materialnych ludzkości w zakresie literatury, sztuki, obyczajów. Ciągły proces twórczy związany z rozwojem społeczeństw, z osiągnięciami tak nauce, sztuce jak i obyczajach, wartościach i wzorach postępowania.. Łatwo podzielić zbiór powyższy na dorobek materialny i niematerialny (duchowy) Ale – uwaga  -słowo kultura ma kilka znaczeń. Rozumiemy kulturę także jako określony, całkowity dorobek danego społeczeństwa – np. kultura Inków. Jeszcze inaczej rozumiemy ją jako sposób zachowania

Średniowiecze

Średniowiecze – nazwa epoki Nazwę tę – nieco ironiczną, a nawet lekceważącą – zawdzięczamy twórcom renesansu, którzy uznali średniowiecze za okres przejściowy (czyli „średni”, w znaczeniu „pośredni”) pomiędzy starożytnością a odrodzeniem. Ludzie renesansu bowiem za doskonałe uważali ideały starożytne. Średniowiecze z kolei uznawali za barbarzyński czas odejścia od antycznych wzorców, do których powrócono dopiero w odrodzeniu. Łacińska nazwa „media aetas” oznacza dokładnie „wieki średnie” („medium aevum” – „wiek średni”) i pojawiła się po raz pierwszy w wieku

PRZYBYSZEWSZCZYZNA

PRZYBYSZEWSZCZYZNA – termin ten pochodzi od nazwiska Stanisława Przybyszewskiego, twórcy otoczonego legendą, propagującego najbardziej skrajne i kontrowersyjne założenia modernizmu. Przybyszewszczyzna – to zestaw poglądów Przybyszewskiego, lecz także „moda na Przybyszewskiego” – czyli analogiczny styl bycia, wyznawanie głoszonych przez Przybyszewskiego twierdzeń, propagowanie jego twórczości. Przybyszewszczyzna kwitła w epoce Młodej Polski, zwłaszcza w Krakowie, lecz wraz z końcem epoki zgasło zafascynowanie osobowością tego twórcy. Była to legenda „kapłana sztuki”, który zachwycał, gorszył

LITERATURA ŁAGROWA

LITERATURA ŁAGROWA – terminem tym określa się literaturę wyrosłą z doświadczeń obozowych, zwłaszcza tę dotyczącą obozów sowieckich (łagier – obóz). Powieści i opowia–dania dotyczące „obozów pracy” tworzonych przez władze radzieckie, w naszej literaturze znane i „jawne” są od niedawna. Głośne utwory to: Inny świat Gustawa Herlinga–Grudzińskiego, Na nieludzkiej ziemi i Wspomnienia starobielskie Józefa Czapskiego,  W domu niewoli Beaty Obertyńskiej. Słynne są także utwory pisarza rosyjskiego Aleksandra Sołżenicyna Archipelag Gułag oraz Jeden