LINGWIZM – lingwizm lub poezja lingwistyczna, z tymi terminami spotykamy się analizując dorobek polskiej poezji powojennej. Jest to istotna we współczesnej poezji orientacja, ukształtowana na przełomie lat 50.i 60.. Tworzą ją: Miron Białoszewski, Tymoteusz Karpowicz, Zbigniew Bieńkowski, Edward Balcerzan. Główne założenie tych twórców, dotyczące poezji, polega na dążeniu do wykorzystania możliwości języka (lingua – język), gry językowej, operowania szablonami mowy i językiem potocznym. Dobrym przykładem jest tytuł wiersza Mirona Białoszewskiego pt. Mironczamia, co możemy przetłumaczyć jako zbitkę powstałą ze słów męczarnia Mirona. Dowód – pierwsze wersy utworu: „Męczy się Miron, męczy…”Jak widać, lingwizm polega tu na wykorzystaniu podobieństwa dźwiękowego, które w rezultacie daje również efekt znaczeniowy.