AWANGARDA – samo słowo „awangarda” oznacza grupę ludzi, którzy są pierwsi w danej dziedzinie, wnoszą nowe pomysły, są pionierami nowych ideałów. Pochodzi z terminologii wojskowej, w której awangarda znaczy tyle co straż przednia – a więc ci,co torują drogę, czoło nowego nurtu, postępu itp. Awangardą nazywamy kierunek w sztuce europejskiej XX wieku, który reprezentuje sprzeciw wobec tradycji i starych kanonów. W literaturze kierunkiem awangardowym był futuryzm czy też awangarda poetycka we Francji, której czołowy poeta Guillaume Apollinaire tworzył m.in. nowy kształt graficzny wierszy, np. pisał utwory w kształcie fontanny, mandoliny itp. (→ liryzm wizualny). Na gruncie Polski słynna jest Awangarda Krakowska – czyli grupa poetów skupionych wokół pisma „Zwrotnica”, redagowanego przez Tadeusza Peipera w dwóch fazach; w latach 1922-23 i 1926-27. Wśród poetów Awangardy Krakowskiej działali: Julian Przyboś, Adam Ważyk, Jan Brzękowski, Jalu Kurek. Głosili potrzebę nowej sztuki i nowej poezji, dostosowanej do czasów nowoczesnego świata, epoki techniki i urbanizacji.