LIBERTYNIZM – początkowo (w XVII w.) był to ruch dążący do wolności, oswobodzenia umysłu od więzów tradycji, uprzedzeń, schematów – stąd nazwa, bo: liberalis = wolnościowy. Wśród wielu założeń libertyni głosili także, choć nie przede wszystkim, ideały epikurejskie. Tymczasem w XVIII w. „libertynizm” stał się potocznym i bardzo negatywnym określeniem. Libertyn był to człowiek pozbawiony zasad moralnych, głoszący pogardę wobec świata i nauki Kościoła, szydzący ze wszelkich świętości, uczestniczący w obrazoburczych, czasem rozpustnych, ucztach i przedsięwzięciach.

Postawę skrajnego libertynizmu reprezentuje markiz de Sade – twórca skandalicznych wówczas powieści Justyna, czyli Nieszczęścia cnoty i 120 dni Sodomy, zawierających szczegółowe opisy perwersyjnych zboczeń seksualnych. Od nazwiska de Sade’a ukuto zresztą termin sadyzm, oznaczający dewiację polegającą na czerpaniu zmysłowej przyjemności z cudzego cierpienia.