MAŁY REALIZM – pojęcie z zakresu literatury współczesnej, a konkretnie prozy. Oznacza tendencję w literaturze XX wieku, która wyraża się w opisywaniu przeciętnych ludzi i przeciętnych zjawisk, „małych” tematów społeczno-obyczajowych, życia marginesowych środowisk. Tendencja ta unika uogólnień, koncepcji filozoficznych, czyli ujęć uniwersalnych. Można spotkać określenie małego realizmu jako „realizmu bez ambicji” lub podejmującego „małe sprawy małych ludzi” i ocenę raczej negatywną. Tymczasem był to nurt, który poprzez ukazanie doświadczenia jednostkowego i obrazu otoczenia bohatera, poszukiwał zapory przed lękiem i niepewnością, pewnego rodzaju stabilizacji. Mały realizm funkcjonował w połowie lat 60., do niego możemy zaliczyć niektóre utwory Ireneusza Iredyńskiego i Marka Nowakowskiego.