Powiastka filozoficzna – gatunek prozatorski uformowany w dobie oświecenia, kojarzy się zwłaszcza z nazwiskiem Woltera i Diderota (→ encyklopedyści), którym służył do popularyzowania racjonalizmu, uprawiania krytyki i szerzenia ideałów oświeceniowych. Istota powiastki filozoficznej polega na tym, że świat przedstawiony ma ilustrować dany morał lub tezę głoszoną przez autora, czego ten zresztą wcale nie ukrywa… Fabuła i postacie mają tu jedynie wartość pretekstu, często traktowanego żartobliwie. Przykładem powiastki filozoficznej jest Kandyd Woltera.