Prorok – z gr. prophetes, od pro – przed lub w imieniu + phemi – ja mówię – ten, który przemawia w imieniu Boga. W Starym Testamencie tak nazywano męża, który przemawiał w imieniu Boga. W tym znaczeniu prorokami nazywano Abrahama i Mojżesza. W Nowym Testamencie prorokami nazywano ludzi powołanych przez Boga do spełnienia konkretnej roli, np. Jan Chrzciciel miał zwiastować przyjście Mesjasza. Jezusa nazywano prorokiem, a on sam mówił o sobie „Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie.” (Łk 4,24)