Literatura sowizdrzalska – nurt literatury plebejskiej rozwijający się na przełomie wieków XVI i XVII. Nazwa: od imienia pojawiającej się w nim często postaci – Sowizdrzała. Tworzona była przez klechów i bakałarzy, z reguły anonimowa, adresowana do ludowej publiczności. Posługiwała się satyrą (ulubiony chwyt: „świat na opak”), groteską, parodią (parodie literatury religijnej, np. psalmów, tekstów prawniczych i kalendarzy, tzw. minucje). Gatunki: komedia, fraszka, opowieść prozą. Ma ogromną wartość poznawczą – przekazuje szczegóły obyczajowe dotyczących epoki.