Zakończenia wypracowań
Zakończyć typowo
– Reasumując… / Sumując…
– Podsumowując… / Kończąc…
– Zakończę podsumowaniem…
– Wnioski końcowe są następujące…
– Na koniec dodam drobną refleksję…
– Niech sumą wniosków będzie następujące stwierdzenie…
– Na zakończenie dodam jeszcze pewną uwagę…
– Pozwolę sobie teraz zebrać uwagi końcowe…
– Na koniec – podsumowanie moich przemyśleń / rozważań…
– Na koniec mogę stwierdzić, że…
– Czy udowodniłem swoje racje? Mam nadzieję, że tak.
– W zakończeniu chcę podsumować uwagi…
– Ostateczne moje twierdzenie brzmi następujące…
– Jak powinny brzmieć podsumowania powyższych rozważań? Pogrupuję je następująco…
Zakończyć klamerką (konstrukcja klamrowa)
Klamerką nazywam sposób polegający na tym, że kończymy swoją pracę tym samym zdaniem, twierdzeniem, cytatem, którym ją zaczęliśmy.
Zakończyć powrotem do wcześniej postawionej tezy
– Myślę, że czas powrócić do wstępu moich rozważań, czas sprawdzić i ocenić prawdziwość postawionej tam tezy.
– Myślę, że udało mi się znaleźć odpowiedź na pytania, które stawia temat.
– W zakończeniu sformułuję tezę jeszcze raz…
Zakończyć odpowiedzią
– Sądzę, że moje rozważania wyjaśniły wątpliwość zawartą we wstępie. Oto odpowiedź: …
– Koniec pracy skłania mnie do powtórnego postawienia pytania z początku. A odpowiedź brzmi tak:…
– Odpowiadam na pytanie, od którego zacząłem. Mój werdykt brzmi następująco:…
– W ten sposób odpowiedziałem na pytanie postawione we wstępie.
– Dotarliśmy już do odpowiedzi…
– Rozpocząłem od pytania – wypada na nie odpowiedzieć.
– Sądzę, że moje rozważania wyjaśniły wątpliwości zawarte we wstępie. Oto odpowiedź:…
– W ten sposób odpowiedziałem na pytanie zawarte we wstępie.
– Odpowiadam na pytanie, od którego zacząłem. Mój werdykt brzmi następująco…
Zakończyć szczerze
– Teraz już czas na zakończenie pracy. Wnioski są następujące:…
– Czas nakazuje mi zakończyć rozważania.
– Czuję, że są inne jeszcze przykłady, lecz te dają już pewien obraz i pozwalają kończyć rozważania.
– Chciałbym zakończyć efektownie, lecz najbardziej efektowna wydaje mi się prawda:…
– Ludzie mają różne zamiłowania czytelnicze i, oczywiście, mają prawo wyboru swoich lektur. Ja wybrałam właśnie ten, a nie inny typ literatury i starałam się uczciwie umotywować dlaczego.
– Ujawniłem w tej pracy swoją duszę, swoje prawdziwe ja – bo przecież fascynacje literackie są prawdą o mnie, są tym co rzeczywiście w człowieku jest autentyczne.
– Czy po napisaniu tych słów stać mnie jeszcze na efektowne zakończenie? Niech będzie nim osobiste wyznanie…
– Nadszedł czas na ostateczną ocenę (twórczości, czynów postaci, dzieła literackiego). Nie jest to zadanie łatwe – mimo powyżej napisanych słów…
– Powyższa praca była rozwinięciem myśli zawartej w temacie. Przyznam, że nie było to łatwe zadanie, lecz muszę też stwierdzić, że było to zadanie interesujące.
Zakończyć powrotem do myśli o epoce, autorze, bohaterze z początku prac
– W analizowanych wyżej utworach autor ujawnił talent satyryka i niezwykłe poczucie humoru.
– I oto autor zaskoczył nas… tradycyjnością ujęcia, zwłaszcza po szumnych zapowiedziach nowatorstwa.
– W okresie modernizmu powyższe postawy okazały się dość typowe i popularne.
– Utwór, który dogłębnie omówiłem, to tragifarsa – połączenie humoru z tematem godnym tragedii.
– Po pełnej analizie czynów i konstrukcji bohatera mogę zaliczyć go do grona postaci tragicznych.
Zakończyć refleksją o kompozycji
– Kończąc, podkreślę kunszt kompozycyjny dzieła – to jego najważniejsza cecha.
– Wniosek końcowy musi zawierać uwagę o nowatorskiej kompozycji utworu.
– Na koniec pragnę podkreślić wagę kompozycyjnych osiągnięć autora.
– Na plan pierwszy w ocenie dzieła wysuwa się jego kompozycja.
– Na koniec wniosek o strukturze utworu…
– Na koniec powrócę na chwilę do zagadnień związanych z budową dzieła.
– Zakończę wnioskiem o powiązaniu przesłania z kompozycją – w tym utworze udało się to znakomicie.
Zakończyć tekst naukowy
– Suma wniosków nie jest może odkryciem, ale bardzo porządkuje materiał.
– Owocem pracy – tak humanistycznej, jak i dotyczącej nauk ścisłych – powinna być nowa wartość, myśl, jakość. Niech będzie nią refleksja o…
– W pracy przyjąłem metodę badawczą polegającą na analizie utworów. Czas na syntezę.
– Wynikiem analiz niech będzie wniosek…
Zakończyć notką, kim się okazał bohater
– Bohater romantyczny okazał się bohaterem przegranym.
– Lalka pozostała lalką – pustą, ładną porcelaną bez duszy.
– W finale mamy do czynienia z jeszcze jednym nawróconym zbrodniarzem.
– Dowiódł swojego rycerstwa (szlachetności, wiary, uczciwości) – okazał się postacią godną podziwu.
– Z persony tragicznej pozostał mały, zalękniony człowieczek.
– Nie wytrzymał próby – obnażył oblicze oszusta (zdrajcy, tchórza, outsidera).
– Kiedy maska spadła, oczom widzów ukazała się zmęczona, przeciętna twarz…
Zakończyć cudzym i własnym słowem
– Zakończę cytatem…
– Zakończę pracę słowami prawdziwego autorytetu naszych czasów…
– „Nikt nie jest wolny od mówienia bredni”. Słowa Michaela Montaigne’a dodają otuchy, zwłaszcza jeśli w pracy znajdą się mylne poglądy…
– „Non omnis moriar”. Złotą myśl Horacego można zastosować z powodzeniem i do tego znakomitego poety.
– „Kobieto, puchu marny!” Namiętny okrzyk Mickiewicza z IV części Dziadów uważam za bardzo trafne podsumowanie mojej pracy o postaciach kobiecych.
– „Przeszłość to dziś, tylko cokolwiek dalej” – powtórzę za Norwidem, by zamknąć rozważania o historii w dziełach literackich.
– Sądzę, że będzie taktownym gestem wobec poety, o którym tyle już napisałam, jeśli zakończę swoją pracę cytatem z jego twórczości:…
Zakończyć własnym poglądem, opinią, refleksją, wnioskiem
– W zakończeniem pozwolę sobie ujawnić własny pogląd…
– Ostateczna moja opinia (bo czas już na nią) brzmi:
– Na koniec umieszczę podsumowanie moich refleksji:…
– W finale pracy stwierdzam z zaskoczeniem, że nie należy zbyt pochopnie formułować tez wstępnych…
– Po analizie wymienionych tu utworów, po przemyśleniach i po próbach dyskusji z samym sobą, kończę następującym wnioskiem:…
– Teraz, gdy pora kończyć, nie będę powtarzał tych argumentów, które wyżej przytoczyłem. Wniosek niech będzie krótką deklaracją mojego stanowiska…
– Zwieńczeniem pracy niech będzie myśl…
– Wnioski końcowe są następujące…
– Na koniec dodam drobną refleksję…
– Niech sumą wniosków będzie następujące stwierdzenie…
– Na zakończenie dodam jeszcze pewną uwagę…
– Pozwolę sobie teraz zebrać uwagi końcowe…
– Na koniec – podsumowanie moich przemyśleń / rozważań…
– Na koniec mogę stwierdzić, że…
– Czy udowodniłem swoje racje? Mam nadzieję, że tak.
– W zakończeniu chcę podsumować uwagi…
– Ostateczne moje twierdzenie brzmi następujące…
– Jak powinny brzmieć podsumowania powyższych rozważań? Pogrupuję je następująco…
Zakończyć refleksją o ludziach (bohaterowie, autor)
– Na końcu mała refleksja – bohater, o którym tyle piszę, nigdy nie istniał. Ale codziennie spotykam podobne postacie.
– Szereg postaci zostało tu wspomnianych. Co ich łączy? Idea wskazana w temacie.
– Autorzy naszych lektur często nie sądzili, że ich utwory będą przedmiotem szkolnych prac – i niech to będzie przestrogą dla piszących i zakończeniem mojego wypracowania.
– Podsumuję: przewinęły się w powyższych rozważaniach osoby z rozmaitych epok i przestrzeni. Bardzo różne. Wszystkie jednak potwierdzają myśl tematu.
– Pisałem o kilku osobach – ale z pełną świadomością, że są to postacie reprezentatywne dla całej społeczności.
Zakończyć refleksją o sobie
– Praca nad tematem okazała się dla mnie nowym doświadczeniem.
– Jestem zaskoczony własną tezą.
– Bohaterowie i ich problemy nauczyły mnie pewnej życiowej mądrości.
– Analiza utworu choć męcząca okazała się pouczająca.
– I oto jestem ofiarą własnego wywodu myślowego – zaprzeczam tezie postawionej we wstępie.
– Z pozoru nudna analiza tego tekstu okazała się intelektualną przygodą!
– Takie są moje ostateczne wnioski. Ich poszukiwanie okazało się dla mnie swoistą przygodą intelektualną.
– Praca na ten temat okazała się dla mnie nowym doświadczeniem…
– Bohaterowie i ich problemy nauczyły mnie pewnej życiowej mądrości…
Zakończyć potwierdzeniem postawionej na początku tezy
– Finał nie będzie zaskoczeniem – potwierdzam tezę postawioną we wstępie…
– Na koniec podsumuję wnioski – dowodzą one, że teza założona we wstępie jest prawdziwa.
– Być może (a nawet na pewno) nie wszystkie możliwe tytuły (wydarzenia, osoby) zostały tu ujęte i omówione. Lecz „wszystkie możliwe” nie są przecież konieczne, by potwierdzić tezę…
– Oczywiście są jeszcze inne przykłady, lecz te przywołane przeze mnie są wystarczające, by potwierdzić tezę, założoną na początku.
– Mam nadzieję, że udało mi się udowodnić…
– Sądzę, że udało mi się udowodnić, iż…
– Chyba udało mi się przekonać, że…
– Myślę, że dowiodłam, iż…
– Z tego, co napisałem, jasno wynika, że…
– W świetle przytoczonych argumentów…
– Przytoczone przeze mnie argumenty świadczą o tym, że…
– Przytoczone argumenty wystarczą, by stwierdzić, że…
– Przytoczone przeze mnie argumenty świadczą, że…
– Jak wynika z przytoczonych argumentów…
– Sądzę, że przedstawione przykłady wystarczą, aby przekonać o słuszności mojego twierdzenia…
– Wszystko to prowadzi do wniosku, iż…
– Podsumowując dotychczasowe rozważania, należy stwierdzić, że…
– Na podstawie przytoczonych argumentów sądzę, że…
Zakończyć zaprzeczeniem tezy
– Zaskakująco wywód zaprzecza tezie postawionej w temacie.
– W zakończeniu sformułuję tezę jeszcze raz.
– Powyższy wywód w pełni zakwestionował tezę postawioną w temacie na wstępie.
– Prawda okazała się odmienna od założonej w temacie.
– I oto wnikliwa analiza doprowadza do wniosku, że nie jest tak, jak zakładaliśmy na początku.
– Na koniec podsumuję wnioski – dowodzą one, że temat zakładał tezę nieprawdziwą.
– I oto wnikliwa analiza doprowadza do wniosku, że nie jest tak, jak zakładaliśmy na początku.
– Prawda okazała się odmienna od założonej w temacie.
– Na koniec podsumuję wnioski – dowodzą one, że temat zakładał tezę nieprawdziwą…
– Zaskakująco dla samego autora – wywód zaprzecza tezie postawionej w temacie.
Zakończenie opowiadań
Trudno jest podawać schematy zakończeń czegoś tak twórczego i ulotnego. Tu zakończeniem może być zdanie urwane w połowie. W takim zakończeniu można umieścić marzenie, pragnienie, zestaw życzeń, aby opisane wydarzenie powróciło lub nigdy więcej się nie powtórzyło. Można podać kilka uniwersalnych sposobów, lecz (Uwaga!) nie zawsze będą pasowały. Oto one:
– I tak zakończyła się cała historia.
– Tak kończy się moja opowieść (sen, spotkanie).
– Może pasowałby tu inny koniec, lecz jestem zwolennikiem happy endu.
– Oto koniec opowiadania. Czy było ciekawe?
– Opowieść skończona. Może kiedyś nastąpi ciąg dalszy…
– Żegnajcie wymyślone postacie. Pora wrócić do rzeczywistości.
– I ja tam byłem, miód i wino piłem…
– Zakończę podsumowaniem…
Zobacz:
https://aleklasa.pl/gimnazjum/c268-prace-pisemne/c313-jak-napisac-wypracowanie/9-zakonczenie