Freski wymalowane na wysokości oczu wiernych przedstawiają w dwudziestu ośmiu obrazach życie świętego Franciszka. Powstałe w latach 1296-1307 zdobią wnętrze górnego kościoła w Asyżu. Historycy sztuki do dziś spierają się, kto kierował pracami przy dekoracji kościoła. Przy malowaniu fresków zatrudnionych było wielu pomocników, wszystkie wielkie cykle były bowiem dziełem zbiorowym, ale głównym twórcą był prawdopodobnie Giotto! Widać bowiem wyraźnie, że kompozycja scen oraz większość głównych postaci jest dziełem jednej i tej samej ręki, choć inne partie namalowane są na różnym poziomie.

  • Sylwetki przedstawione są w zgodnych z rzeczywistością ruchach i pozach.
  • Uczucia wyobrażono z niespotykanym dotąd realizmem i ekspresją.
  • Po raz pierwszy postać ludzka ukazana jest plecami zwróconymi do widza.
  • Sceny grupowe oddają wrażenie głębi i przestrzeni.
  • Rysy twarzy zyskują indywidualizm.
  • Światło i cień modelują figury, sprawiając wrażenie trójwymiarowości.
  • Akcja rozgrywa się w realiach średniowiecznych – pojawiają się gotyckie budowle.
  • Tło nie jest schematycznie zarysowane – widać plan i perspektywę.