Kiedy napisać ż
- Kiedy wymienia się na dz, dź, g, h, r, s, z, ź w innych wyrazach pokrewnych lub formach gramatycznych danego wyrazu
- ż → dz – mosiężny – mosiądz; spieniężyć – pieniądz
- ż → dź – książka – księga; dróżka – droga; może – mogę
- ż → g – dróżka – droga; książka – księga; odważny – odwaga
- ż → h – drużyna – druh; ważyć się – wahać; Sapieżyna – Sapieha
- ż → s – mąż – męski; papież – papieski; w pobliżu – pobliski
- ż → z – mażę – mazać; wyrażać – wyraz; mrożenie – mróz
- ż → ź – wyobrażać – wyobraźnia; obrażać – obraźliwy
- Pisz ż po spółgłoskach: n, l, ł, r
- nż – inżynier
- lż – ulżyć, odwilż, lżejszy
- łż – małżeństwo, łżeć
- rż – marża, drżenie, sierżant, oskarżenie
- Pisz ż po spółgłosce n w wyrazach zapożyczonych:
- aranżacja, branża, inżynier, melanż, rewanż, angaż, pejzaż, oranżeria
- Pisz ż w zakończeniach -aż, -eż i w środku z -anż- wyrazów obcych:
- -aż – bagaż, bandaż, pejzaż, witraż, sprzedaż
- -eż – beż, papież, odzież, młodzież, grabież
- -anż- – aranżacja, branżowy, branża, oranżada, rewanż
Wyjątki: potwarz, twarz, macierz
- Pisz ż w dwuznaku dż, który odpowiada jednej odrębnej głosce
- ż – dżokej,
- dżdżysto,
- dżungla,
- gwiżdże,
- jeżdżą
- Pisz ż wyjątkowo w wyrazach:
- gżegżółka,
- mżawka,
- mżyć
- W wielu wyrazach rodzimych i zapożyczonych piszemy ż, mimo braku jakiejkolwiek wymiany.
- jeżyna, zboże, księżyc, nożyce, żółty, wieża, żaglówka, żarówka
Pamiętaj!
- ż występuje zawsze w partykule -że, -ż
- -że – chodźże, zróbże, bądźże, jakże, weźże, stańże, tenże, bądźże, skądże
- -ż – gdzież, któż, cóż, czyż, gdyż
Zobacz: