Wergiliusz – autor eposu Eneida. Żył za czasów Oktawiana Augusta. To Eneida (chociaż jej nie dokończył) przyniosła mu największą sławę, czasem był nazywany największym poetą starożytności. Wergiliusz napisał także Bukoliki (inaczej Eklogi) – sielanki przedstawiające szczęśliwy żywot pasterzy w cudownej krainie Arkadii. Jest też autorem Georgików – poematu sławiącego pracę na roli i życie wiejskie – napisanego na życzenie samego cesarza. Warto zwrócić uwagę na fakt, że Wergiliusz był uznawany za autorytet już w średniowieczu! Zapytasz: jak „pogodzono” poganina z religią chrześcijańską? Stało się to między innymi za sprawą Eklogi IV. W niej właśnie zapowiada Wergiliusz nadejście złotego wieku po narodzinach Dziecka. Św. Augustyn zinterpretował to jako zapowiedź narodzin Chrystusa. Na dowód szacunku, jakim obdarzano Wergiliusza, można przytoczyć fakt, że to właśnie jego czyni swym przewodnikiem po Piekle i Czyśćcu Dante w Boskiej komedii. Bardzo poważano też rzymskiego wieszcza w polskim renesansie.
Eneida – opiewa dzieje Eneasza, który to ucieka z płonącej Troi, wynosi z niej własnego ojca i wyrusza na tułaczą wędrówkę. Po drodze trafia do królowej Dydony, która odda mu swoje uczucia. Niestety! Eneasz został przeznaczony do wyższych celów – ma założyć Rzym, i dokona tego. Jako wzór postawy patriotycznej – porzuci Dydonę i da początek narodowi rzymskiemu.
Zobacz: