Czym są cuda?

To zjawiska, które nie wynikają z praw przyrody. Dar ich czynienia miał Jezus.

Cuda Jezusa traktowane są jako znaki świadczące o mocy Boga. Nie da się metodą historyczną lub naukową udowodnić faktu występowania cudów – relacje ewangelistów na temat cudów różnią się, były przecież, jak cała Biblia, kształtowane przez dziesięciolecia tradycji ustnej. Cuda Chrystusa utrwalone przez Pismo Święte traktuje się obecnie jako wyraz Jego mocy i możliwość ingerencji w sprawy ludzkie.

Jaką rolę spełniały?

  • Generalnie rolą cudów jest wzbudzenie lub umocnienie wiary, wierzący dostrzega bowiem w cudzie objawienie Boga. Wszystkie cuda stanowią rodzaj przygotowania do cudu właściwego, dokonanego przez Boga w śmierci i we wskrzeszeniu Jezusa.

Jak je rozumieć?

  • Nie musimy w sposób dosłowny traktować opowieści o cudach, szczególnie tych dokonywanych przez Jezusa w sferze przyrodniczej. Poprzez nie ukazywana jest nie tyle władza Jezusa nad przyrodą, ile Jego zdolność do czynienia dobra lub też odwracania naturalnego biegu rzeczy.

Cud w Kanie ­Galilejskiej

  • To pierwszy cud Chrys­tusa wywołujący czasem żartobliwe interpretacje. Kiedy na weselu, na którym Jezus i Jego Matka byli gośćmi, zabrak­ło wina, Jezus nakazał napełnienie stągwi (naczyń przeznaczonych do rytualnych oczyszczeń) wodą. Po podaniu napoju gościom ci stwierdzili, że najlepsze wino zostało podane na końcu. Jak pisze ewangelista: „Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie”. W zdaniu tym sformułowano główną ideę zawartą w tym cudzie – ukazanie mocy Chrystusa, który może wykorzystywać ją, jak chce – w tym przypadku przychylił się po prostu do prośby swej Matki. Ale znamienne są Jego słowa, którymi na życzenie owo zareagował: „Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?”. Świadczyć one mogą o pewnym dystansie Jezusa, który jest jakby pogrążony w myślach o swej „ostatecznej” godzinie – godzinie męki i zmartwychwstania. Ewangelista Jan uważa, że wino, w które została przemieniona woda, symbolizuje nowe czasy zapoczątkowane przez Jezusa – tak jak owo wino: obfitsze i lepsze.

Cud z rybami

  • Wzmiankowany jest w Biblii trzykrotnie. Opowieść świadczy o tym, jak to po bezowocnym połowie nocnym uczniowie na czele z Szymonem Piotrem raz jeszcze zarzucają sieć na rozkaz Jezusa i zostają nagrodzeni wyjątkowo obfitym połowem. Zdarzenie to dotyczyć może zarówno sfery materialnej (możliwość zyskania jadła), jak i duchowej, sugerując konieczność analogicznego, nieustannego, pełnego oddanej wiary „łowienia” ludzi. Podobnie można interpretować cud o rozmnożeniu chleba, upatrując w nim zarazem konkretnej pomocy Jezusa dla głodnych ludzi, ale także przejaw symbolicznej mocy, która nie pozwoli zginąć dobrym i sprawiedliwym.

Wskrzeszenie Łazarza

  • Łazarz, przyjaciel Chrystusa, zachorował i umarł. Jezus nie uzdrowił go, mimo że dokonywał wcześniej cudów uzdrowień, a komentuje to wobec swych uczniów tak: „Łazarz umarł, ale raduję się, że mnie tam nie było, ze względu na was, abyście uwierzyli”. Wnioskujemy z tych słów, że Jezus po raz kolejny tym wyjątkowo niezwykłym cudem, jakim jest przywrócenie życia zmarłemu człowiekowi – okazuje swą nieskończoną moc.
  • Uprawnia też do nadziei, że ci, którzy wierzą, doznają cudu zmartwychwstania, mogą nie bać się śmierci.

Zobacz:

Przedstaw dzieje i działalność Chrystusa według Nowego Testamentu.