Czesław Miłosz
Dar
Dzień taki szczęśliwy.
Mgła opadła wcześnie, pracowałem w ogrodzie. (1)
Kolibry przystawały nad kwiatem kaprifolium.
Nie było na ziemi rzeczy, którą chciałbym mieć.
Nie znałem nikogo, komu warto byłoby zazdrościć. (2)
Co przydarzyło się złego, zapomniałem.
Nie wstydziłem się myśleć, że byłem, kim jestem.
Nie czułem w ciele żadnego bólu.
Prostując się, widziałem niebieskie morze i żagle. (3)
(1) Tu ujawnia się podmiot liryczny w 1. osobie, w czasie przeszłym mówi o swoim doświadczeniu.
(2) Zestaw odczuć świadczy o pełnym szczęściu i wyzwoleniu się z ludzkich trosk.
(3) Pracę w ogrodzie można potraktować dosłownie – jako dar pięknego, spokojnie przeżytego życia lub – metaforycznie – jako zakończenie życia, zamknięcia dnia – dar, jaki otrzymał człowiek od Boga.
Przykład:
Osoba mówiąca w wierszu to człowiek bardzo pozytywnie nastawiony do życia i świata. Najważniejszym przesłaniem utworu jest – jak sądzę – definicja szczęścia, którą, w zaledwie kilku prostych zdaniach, tworzy podmiot wiersza. Szczęście wynika z zachwytu nad światem, naturą, harmonią – jest wtopieniem się w doskonałą całość.
Komentarz:
Aby dobrze wykonać to i temu podobne polecenia, musisz posiąść umiejętność zwięzłego i precyzyjnego formułowania myśli. Może Ci się ona bardzo przydać na maturze…
Zobacz:
Zadanie 22. Określ sytuację komunikacyjną wiersza Wisławy Szymborskiej „Radość pisania”.