Tag "Bizancjum"

Wzloty i upadki Bizancjum

Korzenie podziału cesarstwa rzymskiego tkwiły nie tylko w sławnej decyzji cesarza Teodozjusza z 395 r. n.e., ale i we wcześniejszych wydarzeniach w dziejach imperium. Do problemów związanych z zarządzaniem rozległym imperium, dochodziły ambicje polityków i wodzów, bunty i lokalne powstania, jak też pogłębiające się różnice etniczne, gospodarcze, kulturalne między zubożałym łacińskim zachodem a bogatszym, zhellenizowanym wschodem. Podziały państwa zapoczątkował Dioklecjan, a choć wracało ono jeszcze do jedności, to ostateczny rozwód

Polityczne ośrodki Europy wczesnośredniowiecznej

Bizancjum Bizancjum powstało na wschodnich terenach dawnego Cesarstwa Rzymskiego. Swoim zasięgiem obejmowało prawie cały Półwysep Bałkański, Azję Mniejszą, Syrię i Egipt. Stolicą Bizancjum był Konstantynopol, położony nad Bosforem (obecnie Stambuł). Bizantyjczycy samych siebie nazywali Rzymianami, choć pod względem kulturowym bliżsi im byli Grecy. Bizancjum istniało od 395 (podział cesarstwa rzymskiego przez Teodozjusza na wschodnie i zachodnie) do 1453 roku, kiedy to sułtan turecki Mehmed II zdobył Konstantynopol. Bizancjum szczęśliwie uniknęło zniszczenia,