Tag "epitet"
Wskaż środki stylistyczne w wierszu Zbigniewa Herberta Nike która się waha. Spróbuj zinterpretować metafory. Prawa ręka piękna jak rozkaz – porównanie Samotny młodzieniec, długa koleina, wojenny wóz, szara droga, szary krajobraz skał, rzadkie krzewy jałowca, słodycz pieszczot, otwarta pierś, zamknięte oczy, cierpki obol ojczyzny, drętwy język – epitety Prawa ręka (…) opiera się o powietrze – metafora Interpretacja metafory: o powietrze nie można się opierać, ale ręka Nike jest ułożona tak, jakby bogini
Środki stylistyczne to używane w literaturze sposoby kształtowania języka literackiego, które odróżniają go od języka codziennej komunikacji. Mają też na celu wywołać u czytelnika określone emocje, pobudzić jego wyobraźnię. Są wyrazem dbałości o świeżość, niezwykłość oraz sugestywność wysłowienia. Chwyty te mogą dotyczyć różnych warstw utworu, np.: słownictwa, składni zdania, warstwy brzmieniowej, wyrażanych znaczeń. Oto najważniejsze środki stylistyczne Metafora poetycka różni się od potocznej tym, że jest stworzona przez poetę, który chce przedstawić
Leksykalne środki stylistyczne Synonimy, czyli wyrazy lub związki, których treści znaczeniowe są bliskie, można podzielić po pierwsze – ze względu na treść i zakresy na: bliższe (spalić się, spłonąć, zgorzeć) dalsze (wypalić się, zwęglić, spopielić się), a po drugie ze względu na barwę znaczeniową wyrazu (pismo, bazgroły, hieroglify), zasięg czasowy (palić się i gorzeć) i środowiskowy (uczyć się, wkuwać). Metafora – przenośnia języka literackiego, jest nieszablonowym, świeżym i oryginalnym zgrupowaniem wyrazów, które daje im
Figury stylistyczne należą do bardzo ważnych środków językowych. Ich rola w utworach literackich to: wzmocnienie ekspresji (siły wyrazu) i zabarwienia emocjonalnego; kształtowanie piękna i oryginalności wypowiedzi. Do tropów poetyckich zaliczamy: epitet, czyli określenie rzeczownika uwydatniające charakterystyczne cechy przedmiotu. Epitetem może być: przymiotnik złote serce, imiesłów: rozbrajający uśmiech, rzeczownik: księga myśli. Epitety mają charakter potoczny lub przenośny. Skłonność do używania epitetów może być charakterystyczną cechą stylu jakiegoś pisarza lub epoki; porównanie, czyli
EPITET – jeden z tropów poetyckich, przekształcających wypowiedź w utwór poetycki. Jest to określenie rzeczownika, najczęściej przymiotnik, choć może to być także rzeczownik lub imiesłów. Przykłady: dorodny owoc, lodowaty podmuch, pełzający potwór itd.
Środki poetyckie TEST 1. Przy porównaniu napisz P, przy epitecie E a) ciemnozielonym, świeżym sianie ……… b) Z otworu czarnej strzechy ……… c) złote, migocące pręgi ……… d) Tyś jak lód ……… e) Wieją, wieją proporce (…) jak namioty ruchome wojsk ……… f) srebrnotęczowy sznur ……… 2. Oceń typ porównania i wyjaśnij kontekst kulturowy, jakiego używa poeta. Do jakiego żeglarza czyni aluzję? Jak żeglarz, w archipelag gdy wpłynie zawiły I wiatr
Środki poetyckie Anafora – powtórzenie tego samego słowa lub zwrotu na początku kolejnych zwrotek, wersów, zdań. Życie to nie teatr, ja ci na to odpowiadam; Życie to nie tylko kolorowa maskarada; (Edward Stachura) iłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; (Hymn o miłości) Animizacja – to inaczej ożywianie rzeczy martwych wiatr wyje, temperatura
