Realizm magiczny Termin wprowadzony przez jednego z niemieckich krytyków sztuki dla opisania atmosfery prac grupy artystów Nowa Rzeczowość. Było to w 1925 r., a w 1970 r. termin ten pojawił się znów, tym razem jako określenie nurtu w prozie Ameryki Łacińskiej, którego głównym przedstawicielem był Gabriel Garcia Marąuez, autor Stu lat samotności (i laureat Nagrody Nobla). U Marąueza świat realny współwystępuje ze światem fantazji, a prawda historyczna miesza się z
Autor Albert Camus (1913-1960) francuski pisarz i filozof, urodzony w Algierii, laureat Nagrody Nobla w 1957, początkowo dziennikarz, w czasie II wojny światowej działacz ruchu oporu. Inne ważne utwory: powieści: Obcy (1942), Upadek (1958), eseje filozoficzne: Mit Syzyfa (1942), Człowiek zbuntowany (1951), dramaty: Kaligula, Pomyłka (1944), Stan oblężenia (1947). Epoka Współczesność Na powieść mają wpływ: tragiczne doświadczenia II wojny światowej, egzystencjalizm – popularna w tym czasie filozofia, głosząca absurdalność istnienia; człowiek samotny, zmuszony do dokonywania