Tag "przypowieści"
Nauki Jezusa w przypowieściach biblijnych Przypowieścią, która bezpośrednio odnosi się do nauk Chrystusa, jest Przypowieść o siewcy. Jest krótka, lecz zawiera w sobie głęboką mądrość: Siewca wyszedł w pole siać. Niestety, pierwsze ziarno upadło koło drogi i zostało zadeptane, a ptaki je wydziobały. Drugie ziarno padło na opokę (skałę) i uschło z braku wilgoci. Następne wpadło między ciernie, które je przydusiły. Jedno padło natomiast na ziemię dobrą i wydało stokrotny owoc. Przypowieść tę łatwo odczytać. Ziarno dotyczy mądrej
Biblia powstawała przez co najmniej 1400 lat. Jest z pewnością dziełem znacznie większej liczby autorów, niż wynikałoby z ilości ksiąg, na które się dzieli. To i jej wielorakie funkcje w kulturze starożytnego Izraela znalazło odbicie w różnorodności form, jakie się na nią składają. Obok zapisu pierwotnych mitów znajdujemy w niej wyrafinowane traktaty filozoficzne. Obok proroctw spisy inwentarza. Delikatna poezja sąsiaduje w niej ze zbiorami surowych praw. Znajdujemy w Biblii szczegółowe opracowania historyczne i zapisy tajemniczych i wieloznacznych wizji. Trzeba pamiętać,
Przypowieść – ważny gatunek biblijny Jezus, aby przekazać ludziom swą naukę, używał prostych przykładów krótkich opowiastek, które ilustrowały myśli i pouczenia, które chciał przekazać ludziom. I taki właśnie gatunek nazwano przypowieścią (parabolą), jej fabuła jest tylko pretekstem do ukazania ukrytych, uniwersalnych prawd. Czym były przypowieści? Przypowieść – to utwór narracyjny, krótka opowieść, która jest ilustracją ukrytej w niej mądrości. Czyli przedstawione postacie i wydarzenia nie są tak naprawdę najważniejsze, lecz funkcjonują jako przykłady uniwersalnych
