Reformy rolne w XX-wiecznej Polsce

Okres międzywojenny Reformy uwłaszczeniowe okresu zaborów nie rozwiązały do końca kwestii rolnej, szczególnie chłopskiego głodu ziemi. W dwudziestoleciu międzywojennym większość areału ziemskiego należała do obszarników. Obok karłowatych gospodarstw chłopskich – 30% ogółu, zajmujących 1% całości użytków rolnych, istniały faktyczne latyfundia (kilkadziesiąt tysięcy hektarów), które stanowiły ułamek jednego procentu całości). W sumie 1% gospodarstw o wielkości powyżej 80-100 ha zajmował około połowy ziemi uprawnej. Olbrzymie włości posiadał też Kościół katolicki. Taka struktura własności była