Tag "ruch robotniczy"
Początki ruchu robotniczego w Polsce Idee socjalistyczne dotarły na polskie ziemie zarówno od zachodu, jak i wschodu. Na uniwersytetach rosyjskich do pewnego czasu władze tolerowały marksizm, a prace „klasyków” (Marksa, Engelsa) weszły do kanonu obowiązkowych lektur. Z Petersburga trafił do Królestwa Ludwik Waryński, tworząc konspiracyjne kółka socjalistyczne, tzw. „kasy oporu” powołane na wypadek strajku w latach siedemdziesiątych XIX w. (Waryński sam pracował jako robotnik, aby lepiej dotrzeć do środowiska). W Galicji z kolei, ze względu na swobody
W kolebce kapitalizmu, a zarazem ruchu robotniczego, w Anglii, po porażce czartystów dynamicznie rozwijał się ruch związkowy, korzystający z możliwości swobodnego zrzeszania się i tworzenia tzw. koalicji. Ewolucja związków szła w kierunku formowania branżowych i ogólnokrajowych federacji (pierwszą była federacja mechaników). Mimo braku typowo politycznej reprezentacji, związki zawodowe stały się poważną siłą, z którą musieli się liczyć politycy. W 1867 roku pod wpływem „trade-unionistów” zliberalizowano prawo wyborcze. Na początku XX stulecia powstała w Anglii partia robotnicza: Labour Party. Przed
Geneza Rewolucja przemysłowa stworzyła dwie antagonistyczne grupy społeczne: proletariat i burżuazję, ostatecznie utorowała drogę przemianom kapitalistycznym. Wczesny kapitalizm w niczym nie przypominał obecnego systemu panującego w wysoko rozwiniętych krajach zachodu. Wówczas, pod koniec XVIII i na początku XIX wieku, odznaczał się wyjątkową drapieżnością i pazernością. Burżuazja, goniąc za zyskiem, bez skrupułów wyzyskiwała robotników, pracujących często i 14 godzin w ciągu doby, za śmiesznie niskie wynagrodzenie. Warunki pracy urągały wszelkim normom, niszcząc zdrowie i przyczyniając się do skrócenia długości
