Jak można interpretować postacie Kaina i Abla?
Kain i Abel to dwaj bracia – synowie Adama i Ewy. Abel był pasterzem owiec, zaś Kain rolnikiem. Pewnego dnia Abel złożył Bogu w ofierze jagnię, a Kain płody ziemi. Bóg przyjął ofiarę Abla, a dar Kaina odrzucił. Zły na los, zazdrosny o miłość ojcowską i łaskę Boga, Kain zabił swojego młodszego brata. Nie mógł zrozumieć, że nie wartość materialna ofiary ma znaczenie, lecz to z jaką miłością i wiarą się ją składa. Bóg ukarał Kaina – napiętnował go znamieniem oznaczającym mordercę bratobójcę i wygnał „na wschód od Edenu”.
Nawiązania do postaci Kaina i Abla
Do historii Kaina i Abla bardzo często nawiązywali późniejsi twórcy. Różnie interpretowano postawę obu braci. Początkowo ukazywano Kaina jako strasznego mordercę, zapatrzonego wyłącznie w siebie, pozbawionego skrupułów. Później jednak, szczególnie romantycy (np. Byron, autor dramatu Kain), dostrzegali w nim buntownika, który potrafił przeciwstawić się despotycznej władzy Boskiej i mimo że zostaje ukarany – wygrywa moralnie. Z niewiadomych bowiem powodów Bóg odrzucił ofiarę Kaina, a przyjął dary Abla. Można zadawać sobie pytanie, dlaczego tak się stało, czy Bóg chciał wystawić Kaina na próbę, której ten nie przeszedł? Motyw bratobójstwa i zawiści często powtarzał się w sztuce. W XX wieku John Steinbeck napisał powieść Na wschód od Edenu stanowiącą nawiązanie i analogię do tej biblijnej opowieści.
Zapamiętaj:
- Kainowe znamię – to piętno zbrodniarza, bratobójcy lub zabójcy rodaka. Kain zabił Abla, za co Bóg napiętnował go znamieniem na czole.
- Kain i Abel to dzieci Adama i Ewy.
Zobacz: