Jest to jeden z tych nielicznych twórców, których możemy nazwać osobowością renesansową – czyli twórcą wszechstronnym, który pragnął i umiał w dziele swojego życia połączyć kilka dziedzin sztuki w świetną całość. Wyspiański stworzył nowy teatr, nowy typ dramatu w Polsce, taki, jakiego przed nim nie było i jakiego nikt już później nie stworzył. Ojciec Wyspiańskiego był rzeźbiarzem, a osobowość artysty kształtowały Kraków i ówczesna Galicja. Kraków – jako zbiór pamiątek, miasto symbol historii Polski, Galicja – jako kolebka ruchu chłopskiego. Wmieszany w to wszystko, niezwykle pracowity, rozmiłowany w antyku młody artysta pragnął dzieła całościowego – syntezy sztuk. Osiągnął swój cel. Dziś jawi się Wyspiański jako: malarz, grafik, dramaturg, reformator teatru, a także poeta.
Wyspiański we wszystkich dziedzinach sięgał po tematy:
- antyk – Akropolis, Noc listopadowa,
- historia Polski – Bolesław Śmiały, Legenda,
- wielka tradycja romantyczna – Wyzwolenie, Noc listopadowa,
- problematyka moralna – Klątwa.
Wyspiański malował:
- obrazy nawiązujące do mitologii,
- portrety dzieci, dziewcząt i kobiet – np. Macierzyństwo, Portret Elizy Pareńskiej,
- postacie mitologiczne, fantastyczne jako bohaterowie jego płócien,
- witraże – słynny projekt Bóg Ojciec – stań się, witraże w kościele Franciszkanów w Krakowie,
- freski,
- pejzaże – Widok na kopiec Kościuszki.
Jako dramaturg Wyspiański pozostawił
- Wesele,
- Wyzwolenie,
- Noc listopadową,
- Warszawiankę.
Są to najczęściej grane utwory Wyspiańskiego. Realizują one zresztą ideę, jaką sformułował artysta jako reformator teatru.
Polegała na tym, by:
- przeżycie teatralne było czymś na kształt przeżycia religijnego, mistycznego, by teatr przypominał świątynię,
- wznowić romantyczną tradycję dramatu otwartego,
- wyjść poza ustalone konwencje teatru – ukazywać przenikanie się przestrzeni, jednoczesność różnych scen, zmianę perspektywy.
Miał to być zatem teatr ogromny nie tylko w znaczeniu przestrzennym, lecz także jako koncepcja ogromnej pojemności tematycznej, bez granic czasu historycznego i ograniczeń konwencją czy prawdopodobieństwem. Pisze o tym Wyspiański poeta w wierszu I ciągle widzę ich twarze…
Teatr mój widzę ogromny,
wielkie, powietrzne przestrzenie,
ludzie je pełnią i cienie,
ja jestem grze ich pytomny.
Wyspiański i Kraków
Większość opracowań podkreśla związek artysty z tym miastem, wpływ „dzieciństwa u stóp Wawelu” na późniejszą wyobraźnię i tematykę. Nie bez znaczenia była też zapewne atmosfera pracowni rzeźbiarskiej jego ojca – w której powstawały popiersia władców polskich i figury świętych. Wyspiański uczył się w gimnazjum Świętej Anny i w Akademii Sztuk Pięknych. Był najzdolniejszym uczniem Jana Matejki. Na dalsze nauki wyjechał do Paryża – i artystyczna atmosfera tego miasta, i kontakty z wielkimi malarzami epoki także zainspirowały Stanisława Wyspiańskiego. Był w Krakowie znaną postacią: tworzył wspaniałe witraże, najbardziej znany jest chyba Bóg-ojciec w kościele Franciszkanów, był też kierownikiem artystycznym programowego pisma Młodej Polski – Życia. Z teatrem zetknął się najpierw od strony graficznej – projektował scenografię i kostiumy, dekoracje. Dopiero potem zaczął pisać dramaty.
Poeta malarz
Nie tylko Wyspiański zajmował się grafiką i poezją. Otóż lubili łączyć oba talenty następujący twórcy:
- Juliusz Słowacki – nie był malarzem, ale rysował.
- Józef Ignacy Kraszewski – malował, rysował, pozostawił szkice, gwasze, miedzioryty. Tak jak w powieści – interesowały go tematy historyczne, ale też uroda Tatr.
- Cyprian Kamil Norwid – kształcił się na malarza i rzeźbiarza, nawet uważał poezję za zainteresowania dodatkowe! W rysunkach podejmował tematy z Nowego Testamentu, zajmowały go również tematy antyczne. Warto zobaczyć jego niezwykle nastrojowy obraz pt. Melancholia.
- Witkacy – to późniejszy, przypisany dwudziestoleciu międzywojennemu pisarz, dramaturg, a zarazem malarz, rysownik. Jego grafiki ujmują rzeczywistość w wizji katastroficznej – mówiono nawet o ich profetycznym wymiarze, tak jakby Witkacy przewidział grozę II wojny światowej.
Zobacz:
Jakie są główne wyznaczniki artyzmu Wesela Stanisława Wyspiańskiego?