Awangarda Krakowska ukształtowała się na początku lat 20. za sprawą działalności poetów skupionych wokół Tadeusza Peipera i wydawanego przez niego pisma Zwrotnica (w dwóch seriach 1922-1923 i 1926-1927). Peiper był teoretykiem grupy – po powrocie z Hiszpanii w 1921 roku wydał programowe książki pt. Nowe usta i Tędy.
- Członkowie Awangardy Krakowskiej to:
- Julian Przyboś,
- Adam Ważyk,
- Jan Brzękowski,
- Jalu Kurek.
- Ich program to idea nowej sztuki, którą określają:
- 3 x M – miasto, masa, maszyna – jako naczelne tematy poezji;
- praca nad językiem poetyckim – precz z watą słów – sens tkwi w skrócie i sile metafory, w kondensacji znaczeń słowa;
- poeta nie jest kapłanem, nie jest beztroskim lekkoduchem, lecz poważnym rzemieślnikiem pracującym w materiale słowa.
Grupa przestała istnieć w latach trzydziestych XX wieku, lecz nawiązywały do jej założeń inne grupy, zwłaszcza zaś awangarda lubelska. Najwybitniejszym poetą Awangardy Krakowskiej pozostał Julian Przyboś.
Zobacz: