Bolesław I Chrobry (992-1025) był jedynym synem Mieszka I i Dobrawy. Po śmierci ojca wygnał z kraju macochę Odę z przyrodnim rodzeństwem (byli oni pretendentami do tronu) i przywrócił jedność kraju.

  • Po śmierci ojca wygnał z kraju macochę Odę z przyrodnim rodzeństwem (byli oni pretendentami do tronu) i przywrócił jedność kraju.
  • W 997 r. zorganizował pokojową misję chrystianizacyjną do Prusów (pogańskiego ludu bałtyjskiego mieszkającego na terenach obecnej Polski pn.-wsch.). Misją kierował biskup praski Wojciech, wygnany z Czech członek rywalizującego z panującymi Przemyślidami rodu Sławnikowiców. Misja zakończyła się katastrofą – Wojciech został zamordowany przez Prusów. Uznano go, jako męczennika, za świętego.
  • Chrobry wykorzystał tę sytuację i uzyskał od cesarza i papieża ustanowienie w Gnieźnie (gdzie spoczęło ciało św. Wojciecha) arcybiskupstwa. W ten sposób Polska uzyskała własną metropolię kościelną z trzema nowo utworzonymi biskupstwami – w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu.
  • W 1000 r. cesarz Otton III odwiedził grób św. Wojciecha. Podczas tego zjazdu gnieźnieńskiego uznał niezawisłość księcia polskiego i ozdobił go koroną, co otworzyło Bolesławowi drogę do starań w Rzymie o koronację królewską.

 

Wojny Bolesława Chrobrego

Po śmierci Ottona III, wykorzystując walki wewnętrzne w Niemczech, Bolesław zajął w 1002 r. Łużyce, Milsko i Miśnię (kraje słowiańskie zależne dotąd od Niemiec), a w 1003 r. – Czechy i Morawy. Gdy Henryk II (król Niemiec) zażądał hołdu lennego z tych ziem doszło do wojny. Henryka II poparli Czesi i Wieleci. Zmagania zbrojne dzielą się na trzy odrębne wojny:

  • 1003-1005 (pokój w Poznaniu),
  • 1007-1013 (zjazd w Merseburgu, gdzie Bolesław otrzymał sporne ziemie jako lenno)
  • 1015-1018 (pokój w Budziszynie – Polska obroniła swą niezależność i utrzymała Łużyce i Milsko).

W 1018 r. Chrobry wyprawił się na Kijów, stając w obronie swego zięcia Świętopełka, wypędzonego przez Jarosława Mądrego. Kijów został złupiony, do Polski przyłączono Grody Czerwieńskie (pogranicze pd.-wsch. nad Sanem).

 

Koronacja Bolesława Chrobrego

W 1025 r. Bolesław Chrobry, na kilka miesięcy przed śmiercią, został koronowany na króla Polski.

Jakie było znaczenie koronacji Bolesława Chrobrego?

  • W stosunkach wewnętrznych koronacja wzmacniała autorytet monarchy – dla chrześcijan stawał się on „pomazańcem bożym”, symbolizowała zarazem jedność niepodzielnego królestwa.
  • W stosunkach zewnętrznych koronacja akcentowała równość monarchów polskich z królami niemieckimi.

 

Jakie były skutki wewnętrzne ekspansji Bolesława Chrobrego?

W wyniku wojen Chrobrego znacznie wzrosło terytorium państwa piastowskiego. Nie nadążała za nim rozbudowa aparatu administracyjnego. Zdobyte ziemie ciążyły do innych ośrodków państwowych (Morawy), lub pragnęły samodzielności (Pomorze). Żywe wciąż jeszcze były tradycje plemienne (Mazowsze). Chrześcijaństwo konsolidujące państwo nie zakorzeniło się jeszcze głęboko. Długotrwałe wojny nadwyrężyły gospodarczo kraj.

Datownik

992-1025 – panowanie Bolesława I Chrobrego
997 – misja św. Wojciecha
1000 – zjazd gnieźnieński
1003-1005 – pierwsza wojna z Niemcami
1007-1013 – druga wojna z Niemcami
10151018 – trzecia wojna z Niemcami
1018 – wyprawa na Kijów
1025 – koronacja Bolesława I Chrobrego