Język jest to system znaków konwencjonalnych, powiązanych określonymi regułami, służący porozumiewaniu się. O językach, takich jak polski, angielski itp. mówimy, że są one naturalne, tzn. powstały drogą naturalnego, spontanicznego rozwoju. W odróżnieniu od nich esperanto czy język matematyki nazywamy językami sztucznymi.
Aby doszło do porozumienia za pomocą języka, muszą być spełnione określone warunki.
- Jedna z osób – nadawca – wypowiada lub pisze to, co chce wyrazić, tzn. przekazuje swój komunikat. Musi on dotrzeć do tego, kto go odbiera, czyli do odbiorcy. Tym samym między nadawcą a odbiorcą powstaje kontakt.
- Komunikat dociera do odbiorcy przez kanał komunikacyjny (powietrze, papier, przewód telefoniczny). By komunikat nadawcy został zrozumiany przez odbiorcę, muszą oni posługiwać się tym samym kodem (kod języka naturalnego składa się ze słownictwa, czyli zbioru wyrazów oraz gramatyki, czyli reguł łączenia tych wyrazów w zdania).
Podstawową funkcją języka jest
jego funkcja komunikatywna polegająca na tym, że za pomocą przekazanego tekstu nadawca:
- porozumiewa się z odbiorcą – jego tekst pełni wówczas funkcję informacyjną,
- w różny sposób nakłania go do jakichś działań lub postaw – jest to funkcja impresywna,
- wyraża swoje uczucia, tj. posługuje się funkcją ekspresywną,
- zwraca uwagę na sam tekst, na jego wartość estetyczną, mówimy wówczas o funkcji poetyckiej,
- próbuje nawiązać lub podtrzymać kontakt (wszelkie zwroty typu: co słychać? halo! część! Jak się miewasz?) – jest to funkcja fatyczna.
Zobacz:
Perswazyjna funkcja języka na przykładach tekstów propagandowych.