• Boccaccio bardzo solidnie przyłożył się do pracy nad zbiorem swych nowel. Krążył wśród kupców, wędrowców, wysłuchiwał przeróżnych opowieści dworskich i ludowych. Przeszukiwał też dostępne mu rękopisy. Spisywał historie powszechnie znane, przerabiał je, uzupełniał, a co najważniejsze – wzbogacał szczegółowymi opisami wnętrz, strojów i obyczajów. Nie pomijał realiów historycznych: wypraw krzyżowych, walk politycznych wewnątrz państwa włoskiego.
  • Główny temat nowel Boccaccia to miłości różne jej przejawy. Podział nowel na dziesięć dni ułatwia utrzymywanie opowieści w jednorodnej tonacji. Dzień IV na przykład skupia się na miłości tragicznej, a już w dniu VII mamy do czynienia z zupełną zmianą nastroju: nowele te opowiadają o różnych małżeńskich figlach, przepełnione są humorem i zmysłowością. Boccaccio potrafił znaleźć złoty środek w ukazywaniu miłości zmysłowej. Żadnej wulgarności, szczerość, bezpruderyjność. Miłość to największa siła kierująca człowiekiem. Poddanie się jej jest zgodne z naturą. Człowiek jako istota rozumna powinien korzystać z tego cudownego daru natury. Kto tego nie pojmie, jest… głupcem.
  • Najbardziej znaną nowelą jest Sokół, ale współcześnie popularnością cieszą się też bardzo zabawne nowelki, jak:
    • Ferondo w czyśćcu,
    • Miłosne przygody Calandrina,
    • Diabeł i piekło,

 

Zobacz:

Boccaccio – jeden z prekursorów renesansu

Dekameron – Boccaccio

Jaki gatunek literacki rozpowszechnił i ukształtował Boccaccio?