Krajobraz lat dziecinnych uobecniany plastycznie jest to krajobraz:
- specyficznie oswojony, w bliskiej łączności z człowiekiem i jego wyobrażeniami, otwarty na jego refleksję i związany z jego działaniem gospodarskim, regulowany naturalnym zegarem słonecznym,
- baśniowo uniezwyklony,
- nieustannie podkładany pod świat ludzki (antropomorfizm),
- pochwycony w świątecznej chwili (pora żniw i obfitych zbiorów).
Ojczyzna w Panu Tadeuszu
- przestrzeń dobrze znajoma, własna, rodzinna (ważną rolę odgrywają zaimki dzierżawcze),
- kraina piękna, doskonała, przewyższająca inne w swych wartościach (epitety wartościujące),
- ziemia ukochana sercem, wytęskniona, strzeżona w duszy i pamięci (wyrażają to głównie bezpośrednie wyznania),
- przestrzeń sakralna, święta, czysta (epitety emocjonalne i znaki symboliczne mają największy udział w jej kreowaniu).
Zobacz:
Udowodnij, że Pan Tadeusz Mickiewicza spełnia wymagania gatunku, jakim jest epos