Aleksy jest wzorem ascety, a Legenda o św. Aleksym przedstawia jego żywot: narodziny, młodość, ożenek z królewną Famijaną. Aleksy składa ślub czystości, rozdaje majątek ubogim i wyrusza w tułaczą wędrówkę. Znosi okrutne męki, leży pod progiem kościoła, szesnaście lat pod schodami na dworze ojca, gdzie wylewano nań pomyje. Przed śmiercią św. Aleksy napisał list wyjaśniający, kim jest.
Przy jego śmierci i pochówku nastąpiły liczne cuda, dzwony same dzwoniły, piękny zapach wydobywający się z ciała Aleksego uzdrawiał chorych. Legenda o św. Aleksym spełnia wszelkie wymogi gatunku, jakim były żywoty świętych, ukazuje cierpienia świętego, dyskusyjne dziś, lecz spełniające postulaty filozofii św. Augustyna oraz realizujące ideę teocentryzmu.
Zauważ dwie postawy!
Zestawienie św. Aleksego i św. Franciszka uwypukla odmienny stosunek do świata. W pierwszym przypadku wszelkie dobra materialne to wrogie pokusy, które trzeba odrzucić. W drugim – należy cieszyć się światem; franciszkanizm jest przesycony afirmacją świata. Typ ascezy Aleksego realizuje surowy model wschodni, franciszkanizm zwiastuje zachodnioeuropejskie zaakceptowanie świata ziemskiego.
Zobacz: