Zdania klucze
Jak zakończyć pracę?
Zakończyć powrotem do własnego odkrywczego pomysłu
- Nie było trudno obronić pozornie dziwną teorię.
- Podobno wartość dzieła mierzy się ilością możliwych odczytań. Mam nadzieję, że znalazłem jeszcze jedno.
- I tak oryginalna teoria okazała się zupełnie prawdopodobna.
- Pomysł pisarza okazał się eksperymentem tak jak przewidywałem. Niepotrzebnie kolejne pokolenia traktują go tak serio.
- Zakończę refleksją o swoim pomyśle mnie też zaskoczył!
Zakończyć refleksją o kompozycji
- Kończąc, podkreślę kunszt kompozycyjny dzieła to jego najważniejsza cecha.
- Wniosek końcowy musi zawierać uwagę o nowatorskiej kompozycji utworu.
- Na koniec pragnę podkreślić wagę kompozycyjnych osiągnięć autora.
- Na plan pierwszy w ocenie dzieła wysuwa się jego kompozycja.
- Na koniec wniosek o strukturze utworu…
- Na koniec powrócę na chwilę do zagadnień związanych z budową dzieła.
- Zakończę wnioskiem o powiązaniu przesłania z kompozycją w tym utworze udało się to znakomicie.
Zakończyć tekst naukowy
- Zakończeniem pracy niech będzie konsensus kilku poglądów.
- Sukcesem przeprowadzonego wyżej procesu myślowego jest wniosek…
- Suma wniosków nie jest może odkryciem, ale bardzo porządkuje materiał.
- Owocem pracy tak humanistycznej, jak i dotyczącej nauk ścisłych powinna być nowa wartość, myśl, jakość. Niech będzie nią refleksja o…
- W pracy przyjąłem metodę badawczą polegającą na analizie utworów. Czas na syntezę.
- Praca okazała się spektrum kilku punktów widzenia.
- Wynikiem analiz będzie wniosek…
Zakończyć powrotem do myśli o epoce, autorze, bohaterze z początku prac
- A zatem romantyzm dopuszczał praktyczne, czy wręcz humorystyczne, ujęcie zagadnienia.
- W analizowanych wyżej utworach autor ujawnił talent satyryka i niezwykłe poczucie humoru.
- I oto autor zaskoczył nas… tradycyjnością ujęcia, zwłaszcza po szumnych zapowiedziach nowatorstwa.
- W okresie modernizmu powyższe postawy okazały się dość typowe i popularne.
- Utwór, który dogłębnie omówiłem, to tragifarsa połączenie humoru z tematem godnym tragedii.
- Po pełnej analizie czynów i konstrukcji bohatera mogę zaliczyć go do grona postaci tragicznych.
Zakończyć notką, kim się okazał bohater
- Bohater romantyczny okazał się bohaterem przegranym.
- Lalka pozostała lalką pustą, ładną porcelaną bez duszy.
- W finale mamy do czynienia z jeszcze jednym nawróconym zbrodniarzem.
- Dowiódł swojego rycerstwa (szlachetności, wiary, uczciwości) okazał się postacią godną podziwu.
- Z persony tragicznej pozostał mały, zalękniony człowieczek.
- Nie wytrzymał próby obnażył oblicze oszusta (zdrajcy, tchórza, outsidera).
- Kiedy maska spadła, oczom widzów ukazała się zmęczona, przeciętna twarz…
Zakończyć cudzym i własnym słowem
- Koniec i bomba, kto czytał ten trąba. Tak kończy Gombrowicz „Ferdydurke” ja tylko cytuję i proszę czytelnika o wyrozumiałość.
- „Nikt nie jest wolny od mówienia bredni”. Słowa Michaela Montaigne’a dodają otuchy, zwłaszcza jeśli w pracy znajdą się mylne poglądy…
- „Non omnis moriar”. Złotą myśl Horacego można zastosować z powodzeniem i do tego znakomitego poety.
- „Kobieto, puchu marny! Namiętny okrzyk Mickiewicza z IV części Dziadów uważam za bardzo trafne podsumowanie mojej pracy o postaciach kobiecych.
- „Przeszłość to dziś, tylko cokolwiek dalej” powtórzę za Norwidem, by zamknąć rozważania o historii w dziełach literackich.
Zakończyć refleksją o ludziach (bohaterowie, autor)
- Na końcu mała refleksja bohater, o którym tyle piszę, nigdy nie istniał. Ale codziennie spotykam podobne postacie.
- Szereg postaci zostało tu wspomnianych. Co ich łączy? Idea wskazana w temacie.
- W zakończeniu pracy przywołam autora tej lektury rzeczywiście jest reprezentantem nurtu, obrońcą, piewcą, orędownikiem idei.
- Autorzy naszych lektur często nie sądzili, że ich utwory będą przedmiotem szkolnych prac i niech to będzie przestrogą dla piszących i zakończeniem mojego wypracowania.
- Podsumuję: przewinęły się w powyższych rozważaniach osoby rozmaitych epok i przestrzeni. Bardzo różne. Wszystkie jednak potwierdzają myśl tematu.
- Pisałem o kilku osobach ale z pełną świadomością, że są to postacie reprezentatywne dla całej społeczności.
Zakończyć refleksją o sobie
- Praca nad tematem okazała się dla mnie nowym doświadczeniem.
- Jestem zaskoczony własną tezą.
- Bohaterowie i ich problemy nauczyły mnie pewnej życiowej mądrości.
- Analiza utworu choć męcząca okazała się pouczająca.
- I oto jestem ofiarą własnego wywodu myślowego zaprzeczam tezie postawionej we wstępie.
- Z pozoru nudna analiza tego tekstu okazała się intelektualną przygodą!
Zakończyć z fasonem
- Takie są moje ostateczne wnioski, a ich poszukiwanie okazało się dla mnie swoistą przygodą intelektualną.
- Koniec pracy skłania mnie do powtórnego postawienia pytania z początku. A odpowiedź brzmi tak:
- Zakończę pracę słowami prawdziwego autorytetu naszych czasów…
- W finale pracy stwierdzam z zaskoczeniem, że nie należy zbyt pochopnie formułować tez wstępnych…
- Powyższy wywód w pełni potwierdził (lub zakwestionował) założenie (tezę) postawioną w temacie na wstępie).
Zakończyć zaprzeczeniem tezy
- Zaskakująco wywód zaprzecza tezie postawionej w temacie.
- W zakończeniu sformułuję odmienną tezę.
- Prawda okazała się odmienna od założonej w temacie.
- I oto wnikliwa analiza doprowadza do wniosku, że nie jest tak, jak zakładaliśmy na początku.
- Na koniec podsumuję wnioski dowodzą one, że temat zakładał tezę nieprawdziwą.
Zakończyć powrotem do wstępu
- Myślę, że czas powrócić do wstępu moich rozważań, czas sprawdzić i ocenić prawdziwość postawionej tam tezy.
- I oto jeden z paradoksów rzeczywistości. Zakończenie przemyśleń jest takie samo jak wstęp. Nie przynosi pewności, okazuje się początkiem, bo stawia kolejne pytania.
Zakończyć wnioskiem
- Teraz, gdy pora kończyć, nie będę powtarzał tych argumentów, które wyżej przytoczyłem. Wniosek niech będzie krótką deklaracją mojego stanowiska…
- Ostateczne moje twierdzenie brzmi następująco…
- Swoją pracę pragnę „zaopatrzyć” w następujące podsumowanie:…
- Być może (a nawet na pewno) nie wszystkie możliwe tytuły (wydarzenia, osoby) zostały tu ujęte i omówione. Lecz „wszystkie możliwe” nie są przecież konieczne, by móc pokusić się o podsumowanie…
- Po analizie wymienionych tu utworów, po przemyśleniach i po próbach dyskusji z samym sobą, kończę następującym wnioskiem:…
Zakończyć oceną
- Nadszedł czas na ostateczną ocenę (twórczości, czynów postaci, dzieła literackiego). Nie jest to zadanie łatwe pomimo powyżej napisanych słów…
Zakończyć cytatem
- Sądzę, że będzie taktownym gestem wobec poety, o którym tyle już napisałam, jeśli zakończę swoją pracę cytatem z jego twórczości:…
Zakończyć zebraniem podsumowującym wcześniejszych argumentów
- Czy udało mi się skonstruować odpowiedź na pytania, które stawia temat? Pozwolę sobie teraz zebrać uwagi końcowe…
- W finale mojej pracy chcę zamieścić taką myślę, że sumującą wszystko co powiedziałam na ten temat, tezę.
- Łatwo zacząć taki cykl przemyśleń, gorzej go zakończyć. Niech sumą wniosków będzie następujące stwierdzenie…
- Jak powinny brzmieć podsumowania powyższych rozważań? Pogrupuję je następująco…
Zakończyć osobistym wyznaniem
- Ujawniłem w tej pracy swoją duszę, swoje prawdziwe ja bo przecież fascynacje literackie są prawdą o mnie, są tym co rzeczywiście w człowieku jest autentyczne.
- Ludzie mają różne zamiłowania czytelnicze i, oczywiście, mają prawo wyboru swoich lektur. Ja wybrałam właśnie ten a nie inny typ literatury i starałam się uczciwie umotywować dlaczego.
Zobacz: