Wyobraź sobie, że nagle znalazłeś się w świecie bohaterów „Zemsty”. Przeprowadź wywiad z jednym z nich, w taki sposób, aby uchwycić najważniejsze cechy jego osobowości i języka.
Przeprowadź wywiad z jednym z bohaterów Zemsty.
Pamiętaj!
- Zadawaj rozmówcy takie pytania, które ujawnią cechy jego osobowości. Staraj się sprowokować rozmówcę, stworzyć sytuację, w której ujawni swoje poglądy. Niech pokaże się ze wszystkich możliwych stron!
- Wykorzystaj wiedzę o bohaterze wyniesioną z lektury, ale staraj się też tworzyć nowe sytuacje, konfrontować go np. ze współczesnością. Ciekawe, co powie… Pamiętaj jednak, że te wypowiedzi nie mają się kłócić z naszą lekturową wiedzą o bohaterze…
Gdzie ja jestem? To dziwne, ale wydaje mi się, że już tu kiedyś byłam. XVIII–wieczny zamek i jakiś mur z czerwonej cegły, bardzo dziwnie umiejscowiony, jakby oddzielał od siebie dwie połowy szlacheckiego dworku. Ach! Eureka! To przecież obrazek z książki, którą czytałam przed snem! (…)
– Co tak późno?! No do czarta, obiad wnosić – krzyczał ubrany po szlachecku Cześnik, waląc przy tym pięścią w stół.
– D, d, d, drogi panie – wyjąkał Papkin.
– Co?
– Chcę przedstawić mości Cześnikowi pannę Małgorzatę.
– Dzień dobry – odrzekłam przestraszona.
– Dobry, dobry, mocium panie. Co sprowadza tu tę pannę? – powiedział szeptem do podającego wino sługi.
– Małgorzata chce opisać pana piękną, jakże barwną postać.
– Ach, niech siada i rozgości się.
– Dziękuję – odpowiedziałam.
– Więc niech pyta, o co chce – odrzekł z westchnieniem Cześnik.
– Jestem ciekawa pańskich sporów z Rejentem Milczkiem.
– Moich kłótni z tym, z tym draniem, niegodziwcem i niecnotą – mówił podniesionym tonem.
– Jak zaczęła się ta „wojna”?
– To ten sąsiad mój diabelski mur postawił na tej ziemi, ale ja go stąd wykurzę. Choćbym pas swój w zastaw wstawił, a na jego nędznym karku Pani Barskiej ślad zostawię – odrzekł.
– Pani Barskiej?
– Tak, przecie mówię. Moja szabla dobrze pamięta Konfederację, mocium panie.
– Był pan członkiem?
– No, a jakże. Ileż głów ja pościnałem. Ach, to były czasy, mocium panie.
– Gdyby w pańskie progi zawitał sąsiad z drugiej połowy zamku, jakby się pan zachował?
– Gość jest gościem, wiec mu krzywda być nie może.
– Więc nie zrobiłby pan krzywdy Rejentowi?
– Gość jest gościem, lecz gdybym spotkał go gdzieś indziej, to bym urwał mu tę głowę, powyrywał wszystkie palce. Hej! Śmigalski, mocium panie, chodźże tu! Daj mi proszki, bo mnie znowu ta podagra łupie w stopie.
– Proszę, to tabletki na tę nogę, a na reumatyzm maści – odpowiedział sługa.
– Tym mazidłem później natrę ciało. Teraz skończę, mocium panie, z tą damą mą rozmowę. Co chcesz jeszcze wiedzieć, dziewczę?
– Czy to prawda, że z Klarą chciał pan przed ołtarzem stanąć?
– Tak, tak, lecz dziecię to jeszcze młode. Dzisiaj kocha, jutro nie. Lepiej z Podstoliną związać się na stałe.
– Dlaczego?
– Ona wdówka, doświadczona, no i w odpowiednim wieku, a poza tym ma majątek. Nie to jednak najważniejsze – dodał po krótkim namyśle.
– Pewnie pójdzie pan do Podstoliny oświadczyny złożyć?
– Nie, niech Papkin to załatwi. Ja nie umiem z kobietami gadać – odrzekł, podnosząc się z miejsca. Jak na swój wiek poruszał się szybko.
– Chyba już czas zakończyć naszą rozmowę – zasugerowałam.
– Tak – powiedział stanowczo Cześnik.
– Dziękuję za poświęcony mi czas.
– Nie ma za co, mocium panie.
Nagle usłyszałam jakiś dziwny dźwięk, podobny do dzwonka mojego budzika. Rzeczywiście, to był on. Już siódma? Czas wstawać do szkoły. Gdy podniosłam się z łóżka, spadła na podłogę Zemsta Aleksandra Fredry – moja lektura szkolna, którą wczoraj czytałam do późna.
Przepis na dobry wywiad z bohaterem literackim
- 1. Wybierz bohatera, o którym potrafisz dużo powiedzieć (o Papkinie, Cześniku czy np. Klarze)
- 2. Wymyśl ciekawą sytuację fabularną, w której przeprowadzasz wywiad (sen?, marzenie?, zlot postaci literackich?) i nie zgub się w niej!
- 3. Zdecyduj, w jakim punkcie życia jest bohater i tego się konsekwentnie trzymaj (po zakończeniu akcji czy wcześniej, co bohater może wiedzieć, czego jeszcze nie wie?).
- 4. Nie wykraczaj poza stan wiedzy bohatera o samym sobie (ograniczają go czasy, w jakich żył, jego wiedza, poziom intelektualny).
- 5. Sformułuj ciekawe pytania – dotyczące lektury i kontrowersyjne, wykraczające poza nią i konfrontujące rozmówcę ze współczesnością.
- 6. Ułóż ciekawe odpowiedzi, potwierdzające znany z lektury charakter postaci.
- 7. Zwróć uwagę na sposób wypowiadania się bohatera: czy jest nerwowy, czy raczej spokojny? Czy mówi poprawnie, czy używa obcojęzycznych wtrętów, archaizmów? Czy bohater mówi z sympatią o innych postaciach, czy raczej nie?
- 8. Zadbaj o kształt graficzny wywiadu, oddziel wyraźnie wypowiedzi własne od wypowiedzi rozmówcy, najlepiej wszystkie zaczynaj od myślnika.
Zobacz: