Tag "motyw przyrody w literaturze"
Różne ujęcia pejzażu w dziełach poetyckich i plastycznych. Przedstaw zagadnienie, odwołując się do wybranych przykładów z dziedziny poezji i malarstwa. Inne możliwe sformułowania tematu W jaki sposób nowe techniki wyrazu, forma wpływają na przedstawienie danego tematu. Omów to zagadnienie, analizując motyw natury w literaturze i sztuce. Sposoby kreowania obrazu natury w poezji i malarstwie. Analiza wybranych dzieł poetyckich i malarskich. Ramowy plan wypowiedzi Określenie problemu Natura jako temat dzieł malarskich i poetyckich – zjawisko samoistne (groza – potęga – swojskość)
Różne obrazy przyrody w literaturze – omów sposoby ich kreowania i funkcje w wybranych utworach. Komentarz Temat bardzo obszerny, ale chyba niezbyt trudny. Daje możliwość wyrażenia indywidualnego zdania. Wart polecenia miłośnikom malarstwa, architektury, przyszłym studentom architektury krajobrazu itp. Inne możliwe sformułowania tematu Współbrzmi, zachwyca, przeraża… Jaką rolę pełni pejzaż w literaturze i sztuce. Odwołaj się do wybranych przykładów. Przyroda bliska, zdumiewająca, tajemnicza? Rozważ, odwołując się do utworów literackich różnych epok. Strategie wstępu Temat prezentacji
Przyroda – ziemia, woda i powietrze wraz z żyjącymi na nich i w nich roślinami i zwierzętami – tak mówi encyklopedia. A co na to poeta? Czym dla niego jest natura? Tłem, świadkiem różnych wydarzeń, a może wyrazicielem uczuć ludzi? W jaki sposób poeci piszą o przyrodzie? Wymieńmy kilka najważniejszych tematów: piękno przyrody, przyroda jako źródło niezwykłych doznań i uczuć, moc, wielkość i potęga przyrody, znikomość człowieka wobec przyrody, nieobliczalność zjawisk zachodzących w przyrodzie, przyroda – świadek historii człowieka,
W jaki sposób romantycy postrzegali naturę? W romantyzmie termin „natura” miał dwojakie znaczenie – mianem tym określano przyrodę oraz tajemnicze siły wszechświata. To drugie znaczenie, nowe w naszej literaturze, zostało odkryte przez romantyków w twórczości ludowej i przedstawione jako źródło poznania tajników wszechświata, nad którym panują istoty nadprzyrodzone. Pojawiły się one już w programowych Balladach i romansach jako duchy, zjawy, nimfy o nieograniczonych możliwościach i nieodgadnionych często motywach działania. Czasami złośliwe, swawolne, budziły wśród ludzi lęk, gdyż
W pierwszej chwili przychodzą na myśl dwa nazwiska: Joseph Conrad i Antoine Saint-Exupéry. Twórcy ci „opanowali” dwa odmienne rejony lecz równie pociągające człowieka, od wieków stanowiące wyzwanie, dwa żywioły – wodę i powietrze. Joseph Conrad, angielskojęzyczny pisarz polskiego pochodzenia, ukochał morze. Większość jego powieści rozgrywa się w przestrzeni morskiej. Jego bohaterowie to ludzie morza, często podejmujący walkę z żywiołem – sztormem, burzą, tajfunem. Młodszy pisarz, Francuz Saint-Exupéry, związał się z kolei z żywiołem przestworzy – sam
Natura W okresie romantyzmu przestaje być tylko pejzażem czy tłem akcji. To siła czująca i działająca – obdarzona duszą. Romantyczna przyroda staje się czasem uczestniczką wydarzeń – ingeruje w życie bohaterów, wymierza kary, tworzy nastrój romantycznych dzieł. Nie da się poznać praw rządzących naturą – jest zmienna, pozostaje dla człowieka tajemnicą. Dlatego bywa postrzegana też jako zagrożenie dla człowieka. Jednocześnie romantycy wyraźnie podkreślają jedność człowieka i natury – człowiek i
