Tag "Turcja"
Geneza konfliktu Turcy osmańscy byli jednym z wielu ludów tureckiego pochodzenia zamieszkujących Azję Środkową. Na arenę dziejową wkroczyli na przełomie XIII i XIV w. po upadku państwa Seldżuków. Emirat pod przywództwem Osmana uzależnił od siebie sąsiadów w Anatolii Zachodniej. Wkrótce Turcy zagrozili Bizancjum, chylącemu się już wyraźnie ku upadkowi (zajęcie Nikomedii, Bursy, Nicei). W 1356 roku zajęli przyczółek po europejskiej stronie, forsując Dardanele pod Gallipoli. Stało się ono bazą do podboju Tracji i zdobycia Adrianopola (1360 rok),
Gdy seldżucki sułtanat Ikonium na przełomie XIII i XIV w. uległ rozkładowi na 10 odrębnych jednostek państwowych, na czoło ludów tureckich w Anatolii wysunął się emirat Osmana, który nadał nazwę swemu narodowi. Plemię, któremu przewodził, pojawiło się w XIII w. w Azji Mniejszej. Wywodziło się spośród uciekinierów z Turkiestanu (Chorezmu), szukających nowych siedzib po niszczącym najeździe Czyngis-chana. Początkowo było seldżuckim lennikiem. Osman I obdarzony talentami wojskowymi i politycznymi, władający od
Geneza pierwszej wojny polsko-tureckiej (1620-1621) Ataki kozaków na tureckie wybrzeża Morza Czarnego i związane z tym pretensje sułtańskiej dyplomacji wobec Polski. Niefortunne interwencje, częstokroć z inicjatywy polskich kresowych magnatów w Mołdawii, które rozdrażniały Turcję, suwerena tego kraju. Ataki tatarskie na polskie obszary południowo-wschodnie. Atak „lisowczyków” (dowódca Aleksander Lisowski) na sułtańskie lenno – Siedmiogród w 1619 roku przy cichym poparciu Zygmunta III Wazy, który zmusił księcia Gabora Bethlena do odwrotu spod Wiednia (tzw. pierwsza odsiecz wiedeńska).
