Przede wszystkim Dionizego Kniaźnina, ze względu na jego wiersze – miniatury, ulotne, rokokowe erotyki. Kniaźnin związany był z Czartoryskimi, a pamiętamy, że o ile dwór królewski oznaczał klasycyzm, o tyle Puławy Czartoryskich były bastionem uczuć: sentymentalizmu i rokoka. Z pewnością osobą nadającą ton całemu środowisku była księżna Izabela Czartoryska, która potrafiła łączyć zachodnie ideały z narodową tradycją. Projektowała ogrody w stylu angielskim, czytano tu Pieśni Osjana i Nową Heloizę. I tu właśnie, w Puławach, zamieszkał poeta Kniaźnin i pozostał w nich prawie do końca życia.
To Kniaźnin tłumaczył Pieśni Osjana, panegiryki na cześć ważnych osobistości dworu, wracał do historii i pisywał wiersze obywatelskie, a nawet opery dla teatru w Puławach.
Najbardziej w stylu rokoka utrzymane są jego wczesne poezje – np. Erotyki, które opublikował w dwóch tomach w roku 1779. Sam Kniaźnin zaznał zresztą nieszczęśliwej miłości – zakochał się bowiem, bez żadnych szans, w pięknej córce Czartoryskiego – Marii Wirtemberskiej. Koniec życia Kniaźnina też okazał się tragiczny – poeta popadł w obłąkanie po upadku powstania Kościuszki.
Reprezentanci stylu rokoko:
- Dionizy Kniaźnin,
- Stanisław Trembecki,
- Ignacy Potocki,
- Franciszek Kajetan Węgierski.
Zapamiętaj!
Rokoko
- styl, który traktujemy jako późną fazę baroku, jest też wstępną fazą oświecenia.
- Dotyczy to raczej sztuki użytkowej, architektury, silny jest w malarstwie.
- W literaturze wyraża się w ulotnych, lekkich utworach dworskich.
- Podstawową wartością wg tego stylu jest piękno.
- Obcowanie człowieka ze sztuką ma być nie nauką jak w klasycyzmie, nie uczuciem jak w sentymentalizmie, lecz po prostu przyjemnością.
Zobacz:
Czym charakteryzuje się polski sentymentalizm? Wymień nazwiska przedstawicieli tego nurtu.