Ajschylos z Eleuzis (525-456 p.n..e)
– najstarszy z trzech wielkich tragików greckich. Twórca tragedii klasycznej i jej reformator.
- Wprowadził drugiego aktora, co umożliwiło rozwój dialogu i akcji dramatycznej.
- Ograniczył na rzecz większego rozbudowania akcji partie chóru.
- Kładł duży nacisk na dekorację, ulepszył stroje aktorów.
- W swych sztukach podkreślał przede wszystkim dominującą rolę fatum w życiu człowieka, tłumaczył, że poprzez cierpienie bogowie uczą ludzi prawdy.
- Napisał około 70 tragedii, z których zachowało się jedynie 7: Persowie, Błagalnice, Prometeusz skowany, Siedmiu przeciw Tebom oraz trylogia Oresteja na którą składają się: Agamemnon, Ofiarnice, Eumenidy.
Sofokles (496-406 p.n.e.)
– drugi z trzech wielkich tragików greckich.
- Wprowadził do dramatu trzeciego aktora,
- zwiększył liczbę osób w chórze z 12 na 15,
- udoskonalił dekoracje.
- W swoich utworach, ograniczył rolę bogów, większy nacisk położył na przeżycia osób dramatu, pogłębił ich psychologię. Każdą z postaci obdarzył zespołem indywidualnych cech.
- Napisał około 120 dramatów. Zachowało się tylko 7 tragedii – Ajas, Antygona, Król Edyp, Trachinki, Elektra, Filoktet, Edyp w Kolonie oraz fragment dramatu satyrowego Tropiciele.
Eurypides – (ok. 486-406 p.n.e.)
– najmłodszy z trzech wielkich tragików greckich.
- Zmodyfikował tradycyjną formę dramatu, ograniczając rolę chóru na rzecz aktorów.
- Przykładał dużą wagę do strony muzycznej dramatu, w szczególności do partii solowych.
- Postacie ujmował realistycznie, interesowała go przede wszystkim psychika kobieca, gra żądz i namiętności.
- Wprowadził do tragedii szereg postaci kobiecych.
- Niedoceniany przez współczesnych około 70 roku życia opuścił Ateny i przebywał na dworze króla Macedonii, gdzie zmarł dwa lata później.
- Napisał około 80 tragedii, z których zachowało się zaledwie 17. Najbardziej znane to: Andromacha, Elektra, Fenicjanki, Ifigenia w Tanrydzie, Medea, Orestes, Trojanki.
Zobacz: