Ćwiczenie kształtujące umiejętność analizy i interpretacji tekstu na poziomie rozszerzonym.
Fragment 57
Henryk Sienkiewicz, Latarnik
Był to człowiek już stary, lat siedemdziesiąt albo i więcej, ale czerstwy, wyprostowany, mający ruchy i postawę żołnierza. Włosy miał zupełnie białe, płeć spaloną, jak u Kreolów, ale sądząc z niebieskich oczu nie należał do ludzi Południa. Twarz jego była przygnębiona i smutna, ale uczciwa.
Pytania:
- Z jakiego rodzaju opisem mamy tu do czynienia?
- W jaki sposób narrator podaje cechy postaci?
- Jaką postawą charakteryzuje się narrator?
Odpowiedzi:
1. W powyższym fragmencie mamy do czynienia z opisem zewnętrznym postaci.
2. Narrator podaje jednym tchem wszystkie charakterystyczne dla postaci cechy. Dowiadujemy się, ile ma lat, jak wygląda, ale także na podstawie pewnych przesłanek (“spalona płeć”) możemy próbować wnioskować o jego zawodzie.
3. Narrator nie jest obiektywny. Sam przypuszcza, że opisywana przez niego postać nie należała do ludzi Południa. Stawia też hipotezy o charakterze opisywanego bohatera. Mówi, że twarz jego była uczciwa, co wykracza już poza ramy opisu zewnętrznego i sugeruje czytelnikom pozytywny stosunek narratora do postaci.