• Jezus Chrystus – najważniejsza osoba Nowego Testamentu. Jego dzieje są swoistym mitem religii chrześcijańskiej: kolejne w roku święta dotyczą Jego narodzin, męki i zmartwychwstania. Dla chrześcijan – Syn Boży, który stał się człowiekiem, twórca chrześcijaństwa, Mesjasz, nieuznany przez Żydów, dla wszystkich – postać historyczna (wspominana przez rzymskich kronikarzy) i zarazem jedna z absolutnie najmocniejszych w dziejach europejskiej kultury. Idea miłości bliźniego, pokory i wyrozumiałości głoszona przez Chrystusa należy do najważniejszych elementów kultury, Jego męka i śmierć na krzyżu zaś do niewątpliwie najbardziej wstrząsających.
    Z teologicznego punktu widzenia Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty to trzy osoby Boskiej Trójcy.
    Zawsze z Chrystusem kojarz: bezgraniczne umiłowanie ludzkości, poświęcenie dla odkupienia grzechów, ideał miłości bliźniego i miłosierdzie wobec wroga.
  • Maria, Matka Boska – łączy w sobie dziewictwo z macierzyństwem, jest ideałem chrześcijańskiej kobiecej świętości. Jest niezbędnym pośrednikiem między boskością Ojca a człowieczeństwem Syna, który poczęty został za pośrednictwem Ducha Świętego. Towarzyszy Chrystusowi, troszczy się o swego Syna i cierpi wraz z Nim.
    Zawsze z Maryją skojarz: zwiastowanie, cud niepokalanego poczęcia, symbol Świętej Rodziny, cierpienie matki.
  • Jan Chrzciciel – prorok, w Nowym Testamencie jego działalność przedstawiona jest jako zapowiedź misji Chrystusa. Po okresie odosobnienia na pustyni – około 28 roku n.e. zaczął nauczać. Wzywał ludzi do przygotowania się na przyjście Boga. Pierwszy mówił o potrzebie chrztu – i chrzcił masowo nad rzeką Jordan. Przez niektórych był nawet uważany za Mesjasza, tym bardziej że to on udzielił chrztu Chrystusowi. Nowy Testament podaje jednak, że sam nie uważał się za Mesjasza. Jan został wtrącony do więzienia przez Heroda po tym, jak publicznie napiętnował jego cudzołóstwo z Herodiadą. Do II wieku n.e. istniała sekta wyznawców Jana Chrzciciela, którzy uważali go za Mesjasza.
  • Apostołowie – – dwunastu uczniów Jezusa, wśród nich: Piotr – pierwszy papież, z symbolicznym pękiem kluczy, Jan Ewangelista, niewierny Tomasz i Judasz Iskariota (ten, który zdradził Chrystusa, jego miejsce zajął Maciej).

O apostołach zapamiętaj:

  • Św. Piotr – „Nie ryby będziesz łowił, lecz dusze” – powiedział mu Chrystus. Św. Piotr był pierwszym apostołem. Jest postacią wielką i bardzo ludzką – gdy pojmowano Jezusa, najpierw unosi się gniewem, raniąc jednego z Jego ciemiężycieli, by potem, „nim kur zapieje”, trzykrotnie się Go zaprzeć. Po śmierci Chrystusa działa jeszcze dość długo. Ginie ukrzyżowany przez Rzymian.
  • Św. Paweł – początkowo, jako zapalony prześladowca chrześcijan, nazywał się Szaweł. Nawrócił się dopiero po śmierci Chrystusa, który ukazał mu się w całym swym majestacie na drodze do Damaszku. Po tym wydarzeniu oślepł na trzy dni, a kiedy wrócił mu wzrok – przyjął chrzest i rozpoczął gorliwą działalność apostolską.
  • Judasz – czarna owca wśród apostołów. To on wydał Jezusa sławnym (nazwanym później judaszowym) pocałunkiem, w dodatku za nędznych trzydzieści srebrników. Skończył marnie – nękany poczuciem winy powiesił się. W historii kultury postać zapisana na trwałe – Dante w Boskiej komedii umieścił go w ostatnim kręgu piekielnym. W malarstwie przedstawiany w żółtych szatach i z rudą brodą, co uznawano za nieodłączne atrybuty zdrajcy.
  • Ewangeliści – to św. Mateusz, św. Marek, św. Łukasz i św. Jan – autorzy czterech Ewangelii wchodzących w skład Nowego Testamentu, przedstawiających dzieje i naukę Chrystusa. Pierwsze trzy Ewangelie są synoptyczne – tzn. że dotyczą tych samych zdarzeń, a opowiedziane przez różne osoby wersje uzupełniają się i naświetlają różne aspekty dziejów.
    • Tradycyjnie św. Mateusza przedstawia się z piórem w dłoni.
    • Obok piszącego Marka leży skrzydlaty lew,
    • obok św. Łukasza – wół,
    • a św. Jan przedstawiany był z reguły z orłem w tle.
      Symbolika ta ma związek z wizją rydwanu Jahwe u Ezechiela, do którego nawiązuje potem Apokalipsa. Otaczają go cztery postacie, o czterech twarzach (człowieka, wołu, lwa i orła) każda.
  • Łazarz – patron trędowatych, – od jego imienia pochodzi słowa „lazaret” (szpital wojskowy). Jest bohaterem jednego z cudów uczynionych przez Chrystusa, który wskrzesił go do życia w cztery dni po śmierci.
  • Maria Magdalena – czyli Maria z Magdali. Najwierniejsza towarzyszka Chrystusa, namaściła mu stopy olejkiem, była przy Nim w chwili śmierci. Tradycja widzi w niej pokutującą jawnogrzesznicę, której Chrystus wybaczył. Jedna z ulubionych postaci malarzy.
  • Herodiada – jedna z najmniej sympatycznych postaci Nowego Testamentu – kochanka Heroda Antypasa. Jej nienawiść do Jana Chrzciciela była przyczyną jego śmierci. Sam Herod, który aresztował Jana Chrzciciela, gdy ten potępił jego cudzołóstwo, odczuwał szacunek, a nawet lęk wobec świętego męża. Nie zamierzał zrobić mu krzywdy. Herodiada wymogła to na nim podstępem. Sprowadziła swą piękną i umiejącą wdzięcznie tańczyć córkę Salome, by wystąpiła przed Herodem. Ten, oczarowany tańcem, obiecał spełnić jej dowolne życzenie… Salome zażądała głowy proroka. I otrzymała ją na tacy. Historia ta cieszyła się powodzeniem w sztuce schyłku XIX wieku. Flaubert opisał ją w Herodiadzie, a jeden z najsłynniejszych obrazów Gustava Klimta przedstawia Salome.
  • Piłat – rzymski prokurator Judei, który uchylił się od wydania wyroku na Jezusa. Zwrot „umywać ręce” oznacza – nie biorę za to odpowiedzialności, róbcie, jak chcecie, w gruncie rzeczy nie zgadzam się z tym, ale nie będę się wtrącać. Taką postawę przyjął Piłat w sprawie wyroku wobec Chrystusa, wydanego przez sanhedryn, a zatwierdzonego przez Poncjusza Piłata – podobno wbrew jego przekonaniom. Według Ewangelii Mateusza Piłat publicznie dokonał gestu umycia rąk i rzekł „nie jestem winien krwi tego sprawiedliwego, wasza to rzecz”.
    Ten symbol wywodzi się ze zwyczaju, który kultywowano w wypadku znalezienia zabitego człowieka, gdy sprawca pozostawał nieznany. Wówczas starszyzna miejska winna zabić jałowicę, umyć nad nią ręce, mówiąc: ,,ręce nasze krwi tej nie wylały ani oczy nie widziały” (Biblia, Pwt).
  • Barabasz – przestępca, rozbójnik, buntownik sądzony wraz z Chrystusem, ale uwolniony przez Piłata na żądanie pospólstwa – zgodnie ze zwyczajem Paschy.

Zobacz:

Postacie Nowego Testamentu

Przedstaw dzieje i działalność Chrystusa według Nowego Testamentu.

https://aleklasa.pl/gimnazjum/c268-prace-pisemne/bohater-do-prac-pisemnych/bohaterowie-starego-testamentu-2

Biblia – TEST 1

Jakie wizje szczęścia są prezentowane w Starym i Nowym Testamencie?

Biblia – TABELA