Nauki Jezusa w przypowieściach biblijnych
Przypowieścią, która bezpośrednio odnosi się do nauk Chrystusa, jest Przypowieść o siewcy. Jest krótka, lecz zawiera w sobie głęboką mądrość:
Siewca wyszedł w pole siać. Niestety, pierwsze ziarno upadło koło drogi i zostało zadeptane, a ptaki je wydziobały. Drugie ziarno padło na opokę (skałę) i uschło z braku wilgoci. Następne wpadło między ciernie, które je przydusiły. Jedno padło natomiast na ziemię dobrą i wydało stokrotny owoc.
Przypowieść tę łatwo odczytać. Ziarno dotyczy mądrej nauki Słowa Bożego, które nauczyciel (Chrystus) rozsiewa między słuchaczami. Jeśli ktoś nie jest przygotowany albo jest niechętny, by zrozumieć nauki – słowa marnują się. Przypowieść ta zawiera nakaz, by być jak ta żyzna gleba, by słuchać, przyjmować nauki i rozumieć je. Wtedy mogą one wydać owoce.
Temu właśnie służyły wszystkie przypowieści, które opowiadał Chrystus. Miały za pomocą prostych historii trafiać do zwykłych ludzi i zmuszać ich do zastanowienia się nad sobą, do zrozumienia prostych zasad miłosierdzia Bożego. Chrystus był nauczycielem ludu, narzędziem Jego nauk były właśnie słowa. To one miały otworzyć oczy ludzi na Boga.
Inne ważne przypowieści
• Przypowieść o ziarnku gorczycy.
• Przypowieść o dobrej i złej budowli.
• Przypowieść o wdowim groszu.
• Przypowieść o talentach.
• Przypowieść o pannach roztropnych i nierozsądnych.
Zobacz: