8.
Co widzisz charakterystycznego w odmianie rzeczowników: sanie, wujostwo, uczynność?
Tym razem nasze zestawienie form będzie skromniejsze:
| Odmiana rzeczownika: „sanie”, „wujostwo”, „uczynność” | |||
| liczba pojedyncza | |||
| M. | sanie | wujostwo |
uczynność |
| D. | sań/sani | wujostwa | uczynności |
| C. | saniom | wujostwu | uczynności |
| B. | sanie | wujostwo | uczynność |
| N. | saniami/sańmi | wujostwem | uczynnością |
| MSC. | o saniach |
o wujostwu |
o uczynności |
| W. | sanie! | wujostwo! | uczynności! |
- Żaden z tych rzeczowników nie odmienia się przez liczby. Należącemu do grupy pluralia tantum rzeczownikowi sanie przysługuje liczba mnoga. Nie można utworzyć dla tego rzeczownika form, które przybierałyby końcówki liczby pojedynczej.
- Odwrotnie jest z rzeczownikiem uczynność – występuje on tylko w liczbie pojedynczej (grupa singularia tantum), a formy liczby mnogiej dałoby się łatwo podać. Nie ma jednak takiej potrzeby: to nazwa cechy.
- Najciekawsza nietypowość dotyczy rzeczownika wujostwo, któremu słowniki – ze względu na końcówki fleksyjne – przypisują wyłącznie liczbę pojedynczą. Wyraz ten oznacza jednak parę małżeńską (wuj i jego żona), a ponadto łączy się z wyrazami postawionymi w liczbie mnogiej (Moi wujostwo nas odwiedzili).
Zobacz:
6. Co jest charakterystyczne w odmianie wyrazów: książę, brat, dziecko?
7. Co jest nietypowe w odmianie rzeczowników: liceum, pieszy, mężczyzna?
9. Na czym polega osobliwość w odmianie wyrazów: imię, człowiek, kakao?