Tag "rzeczownik"
Jak pisze się partykułę przeczącą „nie” z rzeczownikiem? REGUŁA 1 (najczęstsza) – pisownia łączna NIERZECZOWNIK REGUŁA 2 – pisownia rozdzielna NIE + rzeczownik, który jest wyraźnie przeciwstawiony w zdaniu innemu rzeczownikowi REGUŁA 3 – pisownia z łącznikiem NIE – rzeczowniki, które są nazwami własnymi, a więc pisane są wielką literą. Uwaga! Te rzeczowniki mimo łącznika zachowują wielką literę. Przyjrzyjmy się dokładnie tym trzem regułom REGUŁA 1: „NIE” + RZECZOWNIK = PISOWNIA ŁĄCZNA Reguła
Odmień następujące rzeczowniki: Włochy, sanie, mieszczaństwo, miłość. M. Włochy, sanie D. Włoch, sań C. Włochom, saniom B. Włochy, sanie N. z Włochami, z saniami Msc. o Włoszech, o saniach W. Włochy, sanie Zapamiętaj! Niektóre rzeczowniki odmieniają się tylko w liczbie mnogiej. Są to na przykład rzeczowniki własne: Włochy, Tatry, Karpaty, Sudety, Niemcy oraz rzeczowniki pospolite, takie jak: sanie, nożyce, skrzypce, drzwi, imieniny, dzieje, dożynki. M. mieszczaństwo, miłość D. mieszczaństwa, miłości C. mieszczaństwu, miłości B. mieszczaństwo,
5. Na czym polegają osobliwości w odmianie wyrazów: ręka, oko, ucho? Do odmiany tych rzeczowników wrócimy przy okazji omawiania poleceń z zakresu gramatyki historycznej języka polskiego. Wówczas trzeba będzie poświęcić uwagę niektórym końcówkom fleksyjnym, charakterystycznym dla tzw. liczby podwójnej. Dzisiaj więc – wyłącznie deklinacja tych wyrazów, z podkreśleniem nietypowych form fleksyjnych. Jeśli przyjmiemy współczesny (a nie historyczny) punkt widzenia na kwestie fleksyjne, za nietypowe uznamy te końcówki, które nie występują w wyrazach tego
6. Co jest charakterystyczne w odmianie wyrazów: książę, brat, dziecko? Odpowiedź przyniesie deklinacja: Odmiana rzeczownika: „książę”, „brat”, „dziecko” liczba pojedyncza liczba mnoga M. książę brat dziecko książęta bracia dzieci D. księcia brata dziecka książąt braci dzieci C. księciu bratu dziecku książętom braciom dzieciom B. księcia brata dziecko książęta braci dzieci N. księciem bratem dzieckiem książętami braćmi dziećmi MSC. o księciu o bracie o dziecku o książętach o braciach o dzieciach W.
7. Co jest nietypowe w odmianie rzeczowników: liceum, pieszy, mężczyzna? Zacznijmy od zestawienia: Odmiana rzeczownika: „liceum”, „pieszy”, „mężczyzna” liczba pojedyncza liczba mnoga M. liceum pieszy mężczyzna licea piesi mężczyźni D. liceum pieszego mężczyzny liceów pieszych mężczyzn C. liceum pieszemu mężczyźnie liceom pieszym mężczyznom B. liceum pieszego mężczyznę licea pieszych mężczyzn N. liceum pieszym mężczyzną liceami pieszymi mężczyznami MSC. o liceum o pieszym o mężczyźnie o liceach o pieszych o mężczyznach W. liceum! pieszy!
8. Co widzisz charakterystycznego w odmianie rzeczowników: sanie, wujostwo, uczynność? Tym razem nasze zestawienie form będzie skromniejsze: Odmiana rzeczownika: „sanie”, „wujostwo”, „uczynność” liczba pojedyncza M. sanie wujostwo uczynność D. sań/sani wujostwa uczynności C. saniom wujostwu uczynności B. sanie wujostwo uczynność N. saniami/sańmi wujostwem uczynnością MSC. o saniach o wujostwu o uczynności W. sanie! wujostwo! uczynności! Żaden z tych rzeczowników nie odmienia się przez liczby. Należącemu do grupy pluralia tantum rzeczownikowi sanie przysługuje liczba
9. Na czym polega osobliwość w odmianie wyrazów: imię, człowiek, kakao? Odmiana rzeczownika: „imię”, „człowiek” liczba pojedyncza liczba mnoga M. imię człowiek imiona ludzie D. imienia człowieka imion ludzi C. imieniu człowiekowi imionom ludziom B. imię człowieka imiona ludzi N. imieniem człowiekiem imionami ludźmi MSC. o imieniu o człowieku o imionach o ludziach W. imię! człowieku! imiona! ludzie! Teraz odmienimy tylko dwa wyrazy. Rzeczownik kakao jest nieodmienny i nie
10. Jakie imiesłowy można tworzyć od czasowników: śpiewać, grać, a jakie od czasowników: zaśpiewać, zagrać? Imiesłowy sprawiają najwięcej trudności w konstrukcjach składniowych. Czasowniki śpiewać i zagrać są niedokonane, a czasowniki zaśpiewać oraz zagrać mają aspekt dokonany. Tej opozycji dotyczy następne pytanie. Pamiętaj! Od czasowników niedokonanych można utworzyć oba typy imiesłowów przymiotnikowych: bierne i czynne (śpiewany i śpiewający, grany i grający) oraz imiesłowy przysłówkowe współczesne (śpiewając, grając). Od czasowników dokonanych można utworzyć imiesłowy przymiotnikowe bierne (zaśpiewany, zagrany) oraz
Odpowiedź otrzymamy dzięki analizie słowotwórczej: skrawacz: skraw–acz (ktoś, kto skrawa) – rzeczownik odczasownikowy; śmiałek: śmiał–ek (ktoś, kto jest śmiały) – rzeczownik odprzymiotnikowy; podręcznik: pod ręcz–nik (książka, która powinna być pod ręką) – rzeczownik utworzony od wyrażenia przyimkowego. Uwaga na oboczność fonetyczną k:cz; śrubokręt: śrub–o–kręt (narzędzie, którym wkręca się śruby) – złożenie: rzeczownik utworzony od dwóch wyrazów podstawowych: od rzeczownika śruba i czasownika wkręcać. Uwaga na dosyć nieregularną budowę tego złożenia –
Rzeczownik TEST 1. Odmienne i samodzielne części mowy to: A. czasowniki, liczebniki, spójniki, przyimki B. przymiotniki, rzeczowniki, zaimki, wykrzykniki C. zaimki, rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki D. przyimki, czasowniki, rzeczowniki, partykuły Odp. ………………….. 2. Wśród podanych wyrazów wskaż rzeczowniki, które są jednocześnie żywotne, nieosobowe i pospolite: A. pilot, B. mieszkaniec, C. słoń, D. ołówek, E. papuga. Odp. ………………….. 3. Spośród podanych rzeczowników wybierz nieodmienne i uzupełnij nimi zdania: Missisipi, Brda, kakao, mleko, emu, struś. A.
Rzeczownik Rzeczownik – samodzielna, odmienna część mowy Odpowiada na pytania kto? co? Kto? Piotr czyta. Co ? Deszcz pada. Funkcja nazywa osoby uczeń, ojciec, Polak, wrocławianin, kucharz rzeczy plecak, tablica, szkoła zjawiska przyrody deszcz, burza, wichura, śnieg, grad zwierzęta kot, koń, pies, żyrafa rośliny dąb, tulipan, kaktus, trawa uczucia tęsknota, miłość, radość, smutek cechy mądrość, młodość, starość, brzydota czynności pisanie, sprzątanie, malowanie pojęcia abstrakcja, myśl, analiza stany apatia, zamyślenie,
