Epistolografia, czyli sztuka pisania listów. w XVII wieku pisanie pamiętników było modne. W większości te domorosłe dzieła nie są zbyt wartościowe literacko. Pisano diariusze, zapisy gawędziarskie, raptularze, czyli kroniki rodzinne. Odnotowywano wypadki wielkie i małe w rozmaitych dworkach szlacheckich – urodziny dzieci, śmierć, plony, zaloty, zaręczyny. czasem rodowód. Oprócz tego zarejestrowano wszelkie wydarzenia – śmierć króla, nową wojnę.
Uwaga!
Do historii przeszły listy króla Jana III do ukochanej Marysieńki – są dla potomnych dziełem literackim i dokumentem historycznym.
Wartości:
- Listy króla są wyśmienitym przykładem sztuki pisania listów (epistolografii) modnej w baroku.
- Są obrazem uczucia, a zatem oryginalną pozycją literatury, którą można przywołać, opracowując temat: „topos miłości”.
- Kilka określeń adresatki wskazuje nie tylko na wielkie uczucie króla, lecz także na barokową metodę poszukiwania jak najefektowniejszych sformułowań. Marysieńka jest tu „złotą panną”, „serca pociechą”, „śliczną dobrodziejką” oraz „najśliczniejszą Marysieńką” itd., itd.
- Obok wyznań opisuje król Marysieńce zdarzenia wojenne (np. zwycięstwo nad wezyrem), co automatycznie powoduje, że listy królewskie stają się ważnym dokumentem historycznym.
Zobacz: