Imiona epoki

Żadna epoka w dziejach literatury nie miała aż tylu nazw. Do dziś trwają spory o to, która z nich jest najodpowiedniejsza. Każda znaczy co innego, więc spór o nazwę jest sporem o istotę tamtych czasów o to, co było w nich najważniejsze. Nowy prąd w poglądach, literaturze i sztuce zaistniał pod wie­loma nazwami. U nas nazywamy ten etap Młodą Polską, a w innych krajach nosił nazwę: Młode Niemcy, Młode Włochy, Młoda Francja czy Mło­da Skandynawia.

Żadna epoka w dziejach kultury nie miała tylu nazw! Oto najważniejsze z nich.

  • Secesja
    Nazwa ruchu artystycznego rozwijającego się w la­tach 1895-1905, głównie w architekturze wnętrz i sztuce użytkowej, charakteryzującego się giętką, płynną linią, bogatą ornamentyką, motywami kwia­towymi. Ruch ten zrywał – secessio znaczy wła­śnie: odłączenie się, zerwanie – z panującym wcze­śniej historyzmem.
  • Fin de siècle
    Po polsku dosłownie: koniec wieku. W tej nazwie kładzie się nacisk na problem zmierzchu, schyłku XIX stulecia i związane z nim nastro­je, znajdujące wyraz w życiu społecznym, obyczajowości, literatu­rze i sztuce tego okresu.
    Ludzie „koń­ca wieku” głosili, iż stara kultura przeżywa kryzys i musi upaść. Wprowadzili także nowy sposób pojmo­wania sztuki – nie jako dzie­dziny pouczającej, przyno­szącej korzyści, lecz idei sa­mej w sobie i dla siebie ist­niejącej. Stąd określiło epokę artystów hasło: sztu­ka dla sztuki! Młode poko­lenie pragnęło odrzucić konwenanse, w hołdzie sztuce tworzyło cyganerię artystyczną, poszukiwało nowych form dla wyraże­nia swych uczuć.
  • Neoromantyzm
    Nazwa związana z po­nowną popularnością wielu motywów roman­tycznych: fantastycznych, miłosnych, orientalnych.
  • Modernizm
    Ta nazwa pochodzi od francuskiego słowa mo­dernisme – nowoczesny. Określa nowoczesne kie­runki w literaturze i sztu­ce na przełomie wieku XIX i XX, przeciwstawia­jące się realizmowi i na­turalizmowi, wyrażające protest wobec panują­cych norm społecznych, w twórczości kładące na­cisk na indywidualizm, symbolizm, estetyzm.
  • Dekadentyzm
    Francuskie słowo decadence oznacza schyłek. Nazwa związana z powszechnym wśród artystów poczuciem kryzysu i upadku kultury, zniechęceniem do życia i pracy twórczej. Pochodzi od Décadent – tytułu pisma formułującego po raz pierwszy program nowego kierunku w literaturze francuskiej.

 

Najważniejsze procesy historyczne epoki

  • Kształtowanie się społeczeństwa masowego – rozluźnienie barier społecznych, wzrost możli­wości awansu społecznego i mobilności.
  • Rozwój prasy – początek wszechwładzy mediów i kształtowania się masowych środków przekazu.
  • Wykształcenie się nowego rynku towarów kon­sumpcyjnych – obniżenie kosztów i zwiększenie dostępności produktów.
  • Rozwój życia politycznego – powstawanie no­wych ideologii i nowych partii.
  • Koncentrowanie się mocarstw w dwa wrogo nastawione do siebie bloki: trójprzymierze (sojusz Niemiec, Austro-Węgier i Włoch) oraz ententę (sojusz Francji, Rosji i Wielkiej Brytanii).

Uwaga!
Symbolizm, impresjonizm, ekspresjonizm, na­turalizm — to funkcjonujące już wówczas nazwy prą­dów i technik artystycznych epoki.

Zobacz:

Modernizm – życiorys kultury

Modernizm, co to za czasy? Dokonaj charakterystyki epoki

Omów charakter, styl i założenia epoki modernizmu w Europie.

Test z wiedzy o modernizmie cz. 1 z komentarzem

Test z wiedzy o modernizmie cz. 2 z komentarzem

Wymień twórców modernizmu europejskiego

https://aleklasa.pl/liceum/c335-wiedza-w-tabelach/oswiecenie-tabela-4

https://aleklasa.pl/liceum/c155-powtorka-z-epok-literackich/c165-modernizm/wyobraznia-i-poetyka-modernizmu-manifesty