Cechy twórczości
- Radość życia, witalizm
- Neologizmy (cykl Słopiewnie)
- Krytyka mieszczaństwa
- Satyra
Nurty, pojęcia
- Skamander
- Witalizm
- Neologizmy
- Groteska
- Antyprogramowość
Możliwe tematy
- Krytyka mieszczaństwa
- Polemika z tradycją romantyczną
- Rola neologizmów w twórczości Tuwima
- Groteska i satyra w literaturze
- XX-lecia międzywojennego
Co wtedy pisać?
- Bal w Operze to groteskowa wizja Polski i Polaków żywiących się kłamstwem i ideologiczną propagandą („ideolo”), kończący się katastrofą.
- Tuwim drwi z mieszczańskiego stylu życia, określając go jako „ciemne konanie”.
- Poeta kolekcjonował słowa, były one jego niezwykłą pasją, co widać w poezji pełnej neologizmów, językowych eksperymentów i muzyczności.
Ważne wiersze
Mieszkańcy – doskonały przykład wykorzystania ekspresyjnych form językowych, brutalizmów, wulgaryzmów i słownictwa potocznego w funkcji poetyckiej. Tuwim demaskuje prymitywizm, zakłamanie i fałsz mieszczaństwa za pomocą kpiny, żartu, ironii.
Do krytyków – poetycka relacja z jazdy tramwajem, która jest źródłem radości życia i euforii z powodu wiosny. W wierszu mamy do czynienia z charakterystycznym dla skamandrytów witalizmem i antyprogramowością.
Kwiaty polskie – poemat dygresyjny, który powstał podczas pobytu Tuwima w Ameryce. Dzieło łączy w sobie sceny rodzajowe i wspomnienia, liryczne wyznania i patriotyczne inwokacje, polemiki polityczne i opisy przyrody. Najbardziej znany fragment utworu to Modlitwa, w której zwraca się do Boga z wieloma prośbami.
Bal w Operze – nowatorski poemat satyryczny napisany w 1936 r. pełen kolokwializmów, wulgaryzmów, neologizmów. Tuwim zawarł w nim krytykę społeczeństwa polskiego.
Cytat do zapamiętania
A w maju
Zwykłem jeździć, szanowni panowie,
Na przedniej platformie tramwaju!
Miasto na wskroś mnie przeszywa!
Co się tam dzieje w mej głowie:
Pędy, zapędy, ognie, ogniwa,
Wesoło w czubie i w piętach,
A najweselej na skrętach!