„…większą mi rozkoszą podróż niż przybycie” (Leopold Staff).
Różne motywy wędrówki w tekstach kultury. Omów na wybranych przykładach i porównaj…
Przykładowy wstęp
Podróż kojarzyła mi się zawsze z czymś niezwykłym, egzotycznym i dla mnie niedostępnym. Tymczasem podczas spotkania z uczniami mojej szkoły pewien znany podróżnik uświadomił mi, że wielkie wyprawy wcale nie są tak nieosiągalne, jak się wydaje. „Jeśli chcemy w jak najkrótszym czasie i w jak najbardziej komfortowych warunkach osiągnąć cel, to rzeczywiście wymaga to sporych środków finansowych” – tłumaczył miłośnik dalekich wędrówek. „Ale jeśli ważniejsza jest dla nas sama podróż, duże pieniądze nie są potrzebne”.
Jego słowa zrozumiałam dopiero rok później, kiedy razem ze starszym bratem postanowiliśmy zwiedzić autostopem Europę. Przenoszenie się z miejsca na miejsce trwało długo, ale przy okazji poznaliśmy niezwykłych ludzi, zwiedziliśmy wiele ciekawych miejsc, o których nie ma nic w żadnych przewodnikach, poznaliśmy codzienne życie mieszkańców obcych krajów, a przede wszystkim mieliśmy okazję sprawdzić się nawzajem, wypróbować swoją cierpliwość i silną wolę.
Dzięki temu dziś wiem, czym jest smak prawdziwej podróży. I potrafię o wiele lepiej zrozumieć literackich i filmowych bohaterów, dla których wędrówki były równie ważne.
To temat najbardziej szeroki i dający piszącemu niezwykle wiele swobody. I właśnie dlatego może okazać się pułapką: jeśli praca będzie chaotyczna albo podobna do wielu innych, odbije się to z pewnością na ocenie. Jak tego uniknąć?
Zrezygnuj z ujęcia chronologicznego na rzecz problemowego. A zatem różne typy wędrówek według rozmaitych kluczy: przyczyn, skutków i celów, funkcji w dziele literackim, znaczenia w życiu bohaterów itp. Podróże realne i fantastyczne, bezinteresowne i odbywane w konkretnym celu – układ zależy od autora.
Skoncentruj się na kompozycji, znajdź pomysł na wypracowanie. Im bardziej intrygujący, ciekawy, niebanalny – tym lepiej.
Wystrzegaj się suchego relacjonowania faktów i wyliczania kolejnych tytułów. Pokaż za to, że masz do opisywanych przykładów i bohaterów osobisty stosunek, np. jednych podziwiasz, inni Cię fascynują, a jeszcze inni zwyczajnie Cię irytują i złoszczą.
Zwróć uwagę na to, żeby przykłady obejmowały różne teksty kultury, a więc oprócz literatury np. filmy, musicale, spektakle teatralne.
Nie zapomnij o cytacie ze Staffa! Nie musisz z niego robić osi konstrukcyjnej całego wypracowania, ale powinieneś się do tych słów odnieść. Przynajmniej we wstępie albo w zakończeniu.
Przykładowe zakończenie
Jeszcze kilka wieków temu podróż z Warszawy do Paryża trwała około dwóch tygodni. Dziś trasę z Nowego Jorku do Londynu samolot typu Concorde pokonuje zaledwie… w trzy godziny. Świat w przedziwny sposób się kurczy, niebotyczne do niedawna odległości codziennie pokonują miliony osób.
A jednak coś się chyba zmieniło. Dziś drogę staramy się pokonywać jak najszybciej, podróże służą głównie załatwianiu interesów. Liczy się cel, miejsce przybycia, a nie sama podróż. Tak jakby człowiek zatracił gdzieś wyrażone przez Leopolda Staffa przekonanie, że sama droga może być wartością lub też większą przyjemnością niż jej cel.
Czy to znaczy, że we współczesnym, zabieganym świecie prawdziwe wędrówki przestały mieć sens? Ależ skąd. Aby się o tym przekonać, wystarczy pojechać latem w Bieszczady…
Zobacz: