Tag "Syzyf"
Najważniejsze mity Przez stulecia malarze, poeci, pisarze nawiązywać będą do poszczególnych mitów, przywoływać postacie i zdarzenia. Orientacja w mitologii świadczy wciąż o erudycji człowieka. Warto więc pamiętać takie mity i nawiązania: Mit prometejski – opiewa dzieje Prometeusza, który ukochał ludzkość (stworzył człowieka z gliny i łez) i ukradł ogień z Olimpu. Ukarano go – został przykuty do skał Kaukazu, a tam zgłodniały sęp wyjadał mu wciąż odrastającą wątrobę. Prometeusz po dziś dzień symbolizuje postawę poświęcenia się dla ludzkości oraz
Mity, które trzeba pamiętać Mit prometejski Prometeusz był tytanem, a jego imię znaczy „przewidujący”. Według niektórych podań Prometeusz z gliny i łez stworzył człowieka – nauczył go wielu zajęć m. in. polować. Wykradł bogom z Olimpu ogień, by podarować go człowiekowi. Za dar ognia srodze zapłacił. Rozgniewany Zeus kazał przykuć go do skał Kaukazu, tam zaś zgłodniały sęp (lub orzeł) wyjadał mu odrastającą wątrobę. Po setkach lat męki tytana Herakles za zgodą Zeusa
Praca może być dla człowieka zbawieniem i sensem życia – a może być katorgą. Gdy zgadza się z pasją, jest wynikiem wolnego wyboru – jest wielką wartością. Gdy jest wynikiem niewoli – staje się zbrodnią. O tym traktuje literatura od zarania dziejów. Materiał według chronologii epok Starożytność – praca karą Świat, według przekazu Biblii, powstał dzięki pracy Boga – trwała ona sześć dni, siódmego dnia zaś Stwórca odpoczywał. Ale sam człowiek nie został
Syzyfowie są wśród nas – wywiad z człowiekiem, któremu nadałbyś to miano. Porozmawiaj o sensie i wartości jego pracy. Interpretacja tematu Bardzo ważna, szczególnie w tym przypadku, jest interpretacja tematu wypracowania. Aby jej dokonać, warto przypomnieć sobie, kim był Syzyf. To człowiek ukarany przez bogów, który wykonywał bardzo żmudną i bezsensowną pracę. O czym może być więc to wypracowanie? O żmudnej, bezsensownej pracy. Pewnych wskazówek udziela też druga część tematu – mamy rozmawiać o sensie i
Kim był Syzyf? Królem Koryntu. Panował sprawiedliwie, przyczynił się do rozwoju swego państwa. Był ulubieńcem bogów. Zeus często zapraszał go na uczty odbywające się na Olimpie. Niestety, Syzyf miał jedną wadę – był strasznym plotkarzem. Co zrobił? Podpadł bogom. I to wiele razy. Najpierw wygadał się przed ludźmi z jakiegoś sekretu Zeusa. Prawdopodobnie zdradził, że to właśnie Zeus porwał córkę boga rzeki Asoposa. Ale dokładnie nie wiadomo, czym zdenerwował władcę Olimpu. Faktem
Losy Syzyfa jako metafora ludzkiego losu. Komentarz Bardzo trudny temat – prawdziwe wyzwanie. Obowiązkowa jest dobra znajomość mitu o Syzyfie, ale to nie wszystko! Powinieneś znać także „kultowy” esej Alberta Camusa pt. Mit Syzyfa. Niech to Cię nie przeraża – esej nie jest wcale długi, za to piękny i urzekający. Jego znajomość przyda Ci się nieraz przy pisaniu innych prac, a może także… w życiu. To wręcz idealny temat dla tych, którzy lubią tematy
Król Koryntu, faworyt bogów, bywalec Olimpu miał zgubną przywarę – plotkował. Nie umiał zatrzymać boskich sekretów dla siebie. W ogóle był spryciarzem, knuł rozmaite intrygi, używał do swych niecnych celów różnych sztuczek. Pewnego razu zdradził rzecz zbyt ważną i naraził się Zeusowi, który wysłał po niego boga śmierci. Nic z tego – Syzyf przechytrzył Hadesa starą (może wówczas jeszcze nie tak starą) pułapką: „pokaż mi, jak to się robi”, mianowicie okazał niezwykłe zainteresowanie
