Nie tylko my
Czytamy – Bóg umiłował świat…
a więc nie tylko ludzi
ale i pliszkę
odymioną pszczołę
jeża eleganta wprost spod igły
nawet muła ni to ni owo
bo ani to koń ani osioł
(żal że go człowiek stwarzał
żyje jak kawaler co się nie rozmnaża)
gruszę co kwitnie zaraz przed jabłonią
liście konwalii prawie bez ogonka
cielę co za matką się wlecze
a my tak czulimy się do Boga
jakby On miał nas tylko kochać
na świecie
Wyodrębnij w wierszu trzy części (tezę, rozwinięcie tezy, końcową refleksję wiersza). Czy refleksja potwierdza tezę?
Cz. I
Teza to pewne zdanie, twierdzenie, którego słuszność trzeba udowodnić. Teza z wiersza: Bóg kocha wszystkie stworzenia na ziemi, nie tylko człowieka.
Cz. II
W środkowej części wiersza poeta rozwija myśl z początku utworu. Wymienia stworzenia, które – prócz człowieka – Bóg także umiłował. Nie jest to, oczywiście, pełna lista zwierząt i roślin świata. To tylko kilka przykładowych, wybranych przez poetę stworzeń.
Cz. III
Refleksja to głębsza myśl, wniosek będący wynikiem rozmyślania. Jaką refleksję wysnuł poeta? – Człowiek nie jest najważniejszy na świecie, bo Bóg kocha wszystkie stworzenia. A my, mimo to, zachowujemy się tak, jakbyśmy byli na świecie sami.
Cytat
Spójrz na pierwszą linijkę wiersza. Poeta powołuje się na słowa gdzieś przeczytane. Gdzie? „Bóg umiłował świat…” to cytat z Biblii, z Nowego Testamentu, konkretnie – z Ewangelii świętego Jana. Cytat dokładnie brzmi: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16).
Jakie zwierzęta i rośliny wybrał poeta spośród ogromnego bogactwa przyrody?
Wymień je i dopasuj do każdego kilka słów charakterystyki (jeśli nie znajdziesz opisu w wierszu, wymyśl go sam lub skorzystaj z wiadomości zawartych np. w encyklopedii).
- Pliszka – mały ptaszek, który biega po ziemi w poszukiwaniu owadów, nieustannie kiwając ogonem.
- Pszczoła – owad, który nie zawsze bywa przyjazny, żądli, gdy np. na niego nadepnie się.
- Jeż – elegant wprost spod igły.
- Muł – ani to koń, ani osioł.
- Grusza – drzewo owocowe, które pięknie kwitnie wiosną.
- Jabłoń – drzewo owocowe, które kwitnie później niż grusza.
- Konwalia – drobne kwiatki z dużymi liśćmi wyrastającymi nie z łodyżki kwiatka, a prawie z ziemi.
- Cielę – młode krowy, zawsze wlecze się za matką.
- Krowa – zwierzę, które zazwyczaj chodzi bardzo wolno.
- Człowiek – istota, której wydaje się, że jest najważniejsza ze wszystkich stworzeń na świecie.
Sprawdź, czy charakterystyka muła z wiersza zgadza się jakoś z naukowymi wiadomościami o tym zwierzęciu.
MUŁ
Wiadomości z wiersza
Zwierzę jakieś takie niekonkretne. Ni to koń, ni osioł. Stworzył go człowiek, mieszając gatunki, krzyżując ze sobą konia i osła. Zwierze to się nie rozmnaża, nie może mieć potomstwa.
Wiadomości z encyklopedii
Mieszaniec klaczy konia domowego z ogierem osła. Najczęściej bezpłodny, tylko ok. 5 proc. mulic jest płodnych. Zewnętrznie bardziej jest podobny do konia. Charakteryzuje się dużą głową, długimi uszami oraz krótką szyją ze stojącą grzywą i typowo końskim ogonem z długimi włosami. Muły są wytrzymałe i bardzo wydajne w pracy, a przy tym mają niewielkie wymagania żywieniowe. Są wykorzystywane jako zwierzęta pociągowe i juczne, zwłaszcza na terenach górskich.
Wyjaśnij, co oznacza potoczne wyrażenie z wiersza: wprost spod igły.
Wprost spod igły oznacza zupełnie nowy, bardzo elegancko ubrany.
Uwaga!
Znaczenia podobnych wyrażeń, czyli frazeologizmów, szukaj w słowniku frazeologicznym języka polskiego.
Zobacz: