SZEKSPIRYZM – w epoce romantyzmu rozpowszechniły się na gruncie literackim tendencje nawiązujące do twórczości Williama Szekspira, przywołujące motywy szekspirowskie w treści utworów a także w sposobie komponowania dramatów (porównaj. → hamletyzm).
Podobnie jak Szekspir, twórcy romantyzmu czerpali tematy ze starych kronik i przekazów historycznych, kształtowali podobnych bohaterów – powodowanych silnymi namiętnościami, a także wytwarzali analogiczną atmosferę dramatów. Szczególnie pokrewieństwo to widać w kompozycji dramatu romantycznego i szekspirowskiego, oba typy odrzucają klasyczną zasadę jedności miejsca, akcji, czasu, wprowadzają do swoich utworów motywy baśniowe i fantastyczne → synkretyzm i → groteskę.
Szekspiryzm w polskim romantyzmie znalazł szczególne miejsce w twórczości Juliusza Słowackiego, wystarczy choćby przeanalizować typy psychologiczne takich postaci jak Kordian Słowackiego i Hamlet Szekspira.
