Edyp jako bohater tragiczny.
Zacznij
Zacznij od wyjaśnienia, kim jest bohater tragiczny.
Jest to postać, która stoi przed koniecznością podjęcia decyzji – a wie, że cokolwiek zrobi, poniesie klęskę. Konflikt tragiczny to sytuacja bez wyjścia, prowadząca do zguby bohatera..
Rozwiń
Czy to dotyczy Edypa?
Tak – do tego na jego przykładzie wyjątkowo wyraźnie rysuje się ironia tragiczna. W chwili gdy go poznajemy, musi podjąć decyzję o ratowaniu miasta. Jeśli nie będzie poszukiwał sprawcy zła – będzie złym władcą, zgubi miasto. Jeśli go znajdzie – zgubi siebie. Wydając wyrok na przestępcę – wydaje wyrok na siebie. To przykład ironii tragicznej.
Tragizm losów Edypa rysuje się jednak już wcześniej. Nie może nic w sprawie swojego losu zrobić – przepowiednia wypełnia się dokładnie – im bardziej Edyp próbuje uciec od niej, tym bardziej ją wypełnia.
Los bawi się Edypem: raz wynosi go na szczyty, by zaraz potem strącić na sam dół. Bohater mimo że jest człowiekiem dumnym, aktywnym, wobec losu jest zupełnie bezradny. Na miarę ludzką był zwycięzcą: pokonał Sfinksa, był królem, zaznał szczęścia rodzinnego. Ale im bardziej był szczęśliwy, tym bardziej wikłał się w zbrodnię… Oto tragizm Edypa w pełni..
Zakończ refleksją i cytatem
Edyp, jako bohater tragiczny, wpisuje się w krąg postaci literackich dowodzących, że człowiek jest igraszką w rękach losu. Nie stanowi sam o sobie, nie powinien cieszyć się swym szczęściem, bo jest ulotne. Jest tylko marionetką, zabawką w teatrze świata (topos theatrum mundi). Nie może uciec od swego przeznaczenia.
Potwierdza to Chór:
A więc bacząc na ostatni bytu kres i dole,
Śmiertelnika tu żadnego zwać szczęśliwym nie należy,
Aż bez cierpień i bez klęski krańców życia nie przebieży.
Zobacz:
Charakterystyka Edypa na podstawie przytoczonych fragmentów tekstu.