„Szczęście człowieka na ziemi zaczyna się dlań wtedy, gdy zapominając o sobie, zaczyna żyć dla innych” (Mikołaj Gogol). Rozważ słuszność myśli pisarza, sięgając do kilku wybranych utworów i własnych myśli o istocie szczęścia.

Nie zapomnij o tekstach:

Możliwość I:

Możliwość II:

Przywołaj pojęcia:

  • Eudajmonizm: szczęście rozumiane jako brak cierpienia.
  • Hedonizm: sposób życia, którego podstawowym celem jest czerpanie zadowolenia, rozkosz.
  • Altruizm: absolutne poświęcenie dla innych.

 

Strategie realizacji tematu:

Możliwość I:

Wychodzisz z tezą, że szczęściem prawdziwym jest altruizm i poświęcenie dla innych. Pamiętaj, że musisz przywoływać sylwetki bohaterów, którzy poświęcając się nie cierpieli, tylko byli szczęśliwi. Wbrew pozorom nie było ich aż tak wielu. Może przywołasz postaci realne, np. św. Matkę Teresę? Konkluzją może być (ale nie musi) cyniczne nieco stwierdzenie, że rzeczywiście życie dla innych jest sposobem na osiągnięcie stanu szczęśliwości, bo zapominasz wówczas o własnych problemach.

Możliwość II:

Bez podstawy filozoficznej ani rusz. Każdą z teorii filozofów powinieneś podeprzeć przykładem literackim. Wymień i zanalizuj sposoby na osiągnięcie stanu szczęśliwości, opisane w literaturze. Podsumowaniem powinna być Twoja recepta na pełnię zadowolenia.